Κιμωλίς… ανεξίτηλη !

Πετράδια διάσπαρτα. Και διαμάντια παντοτινά.Το »στέμα» του Αιγαίου τα χωράει όλα αδιακρίτως. Μικρά, μεγάλα, γκλαμουράτα, εκτυφλωτικά, ταπεινά ή πολύχρωμα… Άντε τώρα να διαλέξεις ποιό γουστάρεις, πως θα το »αποκτήσεις» και τι θα κάνεις για να το βάλεις σε αυτή την ατελείωτη συλλογή που δυό ζωές δεν σου φτάνουν πλάκα πλάκα  για να την ολοκληρώσεις!

Μια ακόμα περιήγηση, χαράζουμε συντεταγμένες για μακρινά, ασυνήθιστα, ιδιαίτερα όπως πάντα νερά… ΠΑΜΕ ΚΙΜΩΛΟ! 

Στην άγονη γραμμή των μικρών,ανόθευτων νοτιοδυτικών Κυκλάδων. Στο άγριο ηφαιστειακό τοπίο με τους εξωπραγματικούς σχηματισμούς και τη φύση στις καλύτερες στιγμές της γλυπτικής και χρωματικής της έμπνευσης! Όταν βρεθείς μπροστά στον »ελέφαντα», τον »καλόγερο» και το »μανιτάρι» θα καταλάβεις…

Είναι περήφανοι οι ντόπιοι για την κιμώλια γη όπως συνηθίζουν να την αποκαλούν. Περήφανοι για τις ψαριές που φέρνουν οι τράτες τους, περήφανοι για το λατομείο που δίνει δουλειά σε ένα σημαντικό κομμάτι του πληθυσμού, περήφανοι και για τη γαλήνη του τοπίου με ρυθμούς, εικόνες και χρώματα που θα σε γυρίσουν δεκαετίες πίσω. Αμέσως θα τη νιώσεις την αίσθηση του ρετρό μόλις πατήσεις το πόδι σου στην Ψάθη, ένα γραφικό λιμανάκι σκέτη  καρτ ποστάλ του ΄70.

Η έκπληξη θα γίνει μεγαλύτερη όταν διαπιστώσεις ότι το μοναδικό λεωφορείο του νησιού είναι ένα παλιό σχολικό,σε πράσινο χρώμα, με τον πιό εξυπηρετικό οδηγό ever! Ταξί ένα και περιζήτητο, κυρίως για την διαδρομή των 9 χιλιομέτρων ως τα εξωτικά Πράσα με την ολόλευκη άμμο. Αλλιώς βεσπάκι, ποδηλατάκι ή περπάτημα για αποτοξίνωση από το αυτοκίνητο, δύο φορές την ημέρα μετά το…φαγητό!

Πρωτεύουσα το Χωριό. Κάπου 750 ψυχές, άνθρωποι ευγενικοί, φιλόξενοι, πρόθυμοι να σε περιποιηθούν με ο,τι μπορεί ο καθένας. Εκεί φωνάζεις Βεντούρης και γυρνούν και οι καγκελόπορτες! Θα σου πουν ιστορίες για πειρατές, θα σου μιλήσουν για τα δύσκολα χρόνια του νησιού, θα σε ψήσουν να πας απέναντι στην Πολύαιγο με τα τιρκουάζ νερά και τον επιβλητικό φάρο και θα σου χαμογελάσουν με νόημα όταν τους ρωτήσεις γιατί οι κάτοικοι της Μήλου τους αποκαλούν »σγαρίλια»! Τοπικές αντιπαλότητες υπάρχουν παντού βλέπετε, ειδικά όταν η θάλασσα χωρίζει τους ‘‘από εδώ» με τους »απέκηδες»…

Το κεφάλαιο »παραλίες» εντυπωσιάζει. Η Γούπα, ο Καρράς ( ναι,ναι..), το Καλαμίτσι,τα Δέκα, η Μπονάτσα, η Αλυκή και κάμποσες ακόμα που θα σε πάει και θα σε φέρει το καίκι στον κλασικό γύρο αυτής της μικρής κουκίδας των 38 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Κατά τα άλλα, ο χρόνος στην Κίμωλο κυλάει αργά, ξεκούραστα, και ευχάριστα. Ανάμεσα σε ολόλευκα στενάκια με πολύχρωμες πινελιές στις πόρτες, τα παράθυρα, τις καρέκλες και τα τραπέζια, αμέτρητες εκκλησιές, επιβλητικά χαλάσματα, όμορφα πανηγύρια, μικρά κουκλίστικα μαγαζάκια, ουζερί και καφενεία που θα ήθελες πολύ να τα έχεις δίπλα στο σπίτι σου όλο τον χρόνο!

Σα να λέμε η χαρά του φωτογράφου ή του ταξιδιώτη που απεχθάνεται το στριμωξίδι, αποφεύγει συνειδητά τα ντεσιμπέλ, αρνείται να ενδώσει στο…χάιδεμα των οπισθίων του όταν θα έρθει ο λογαριασμός ή δεν συμβιβάζεται με κακές νοοτροπίες και ετοιματζίδικες καταστάσεις. Κάπως έτσι είναι η Κίμωλος. Μικρωκαμωμένη, αυθεντική, πρωτόγονη ίσως. Η »αδερφούλα» της Μήλου. Το πέρασμα για την μοδάτη Φολέγανδρο. Ο κοντινός προορισμός απο την κοσμοπολίτικη Σίφνο και την ανερχόμενη Σέριφο. Αλλά και κάτι περισσότερο από μονοήμερη εκδρομή. Μην την δείτε ποτέ έτσι αν βρεθείτε εκεί γύρω, γιατί θα την αδικήσετε. Διαμάντι είναι κι αυτό. Αξίζει μια θέση περίοπτη στην καταγάλανη συλλογή που λέγεται ελληνικό καλοκαίρι για πάντα!