Λόταρ Ματέους: «Η ζωή μου όλη»

Ο θρύλος του Γερμανικού ποδοσφαίρου στο Ritorno

Με τον Λόταρ Ματέους συναντηθήκαμε τον Οκτώβριο του 2012 στο Golden Foot και η συνέντευξη που ακολουθεί δημοσιεύτηκε εκείνην την περίοδο στην εφημερίδα Sportday. Είναι από τις σπάνιες ευκαιρίες στη καριέρα ενός δημοσιογράφου να έχει απέναντι του μία τέτοια σπουδαία προσωπικότητα όπως ο Λόταρ και να μιλά μαζί του. Ειδικά όταν ανεξάρτητα ιδιότητας έχει υπάρξει θαυμαστής αυτού του εξαιρετικού άσου που διέπρεψε για δύο δεκαετίες στα γήπεδα, καταφέρνοντας να στεφθεί παγκόσμιος πρωταθλητής ως αρχηγός της Γερμανίας το 1990 και πρωταθλητής Ευρώπης δέκα χρόνια νωρίτερα.

Στην Ιταλία, γνώρισες μεγάλες στιγμές στην καριέρα σου. Ήταν τα καλύτερα ποδοσφαιρικά σου χρόνια ή όχι;

Μ:  Στην Ιταλία πέρασα υπέροχα χρόνια. Κατέκτησα το πρωτάθλημα στην πρώτη μου χρονιά με την Ίντερ και είχα την ευκαιρία να βρεθώ συμπαίκτης και αντίπαλος με σπουδαίους παίκτες όπως ο Μαραντόνα, ο Γκούλιτ και  ο Φαν Μπάστεν. Άλλωστε εκείνα τα χρόνια οι κορυφαίοι ποδοσφαιριστές έπαιζαν στο καμπιονάτο. Και στην Ιταλία, έγινα παγκόσμιος πρωταθλητής  το 1990 και δέκα χρόνια πριν, είχα κατακτήσει και το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Με όλα αυτά, την λατρεύω. Είναι η δεύτερη πατρίδα μου.

– Με αντίπαλο στον τελικό του 1990 τον Μαραντόνα που πρόσφατα ανέφερε στην αυτοβιογραφία του ότι ήσουν ο κορυφαίος αντίπαλος που αντιμετώπισε ποτέ…

Μ: Ναι το διάβασα και ομολογώ ότι…ντράπηκα με αυτά που έγραψε για μένα. Παραμένουμε καλοί φίλοι. Για μένα ο Ντιέγκο είναι ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής που έχω δει να αγωνίζεται. Μην με ρωτήσεις για τον Πελέ. Δεν το είδα ποτέ και δεν μπορώ να έχω άποψη από τα βίντεο…

– Τον έζησες στη κορυφαία του χρόνια, το 1986…

Μ: Ναι. Στον τελικό  του Μεξικό, ο Φραντς Μπεκενμπάουερ, φοβόταν τον Μαραντόνα και γιαυτό διαμόρφωσε το σύστημα μας. Μου ανέθεσε να είμαι δίπλα του αντί να έχω τον ρόλο του «Νο 10» που είχα στα προηγούμενα ματς. Εκείνη την ημέρα ο Μαραντόνα ήταν τρομερός.
Όταν έγινε το 2-0, ο Μπεκενμπάουερ επανέφερε το αρχικό μας σύστημα. Γίναμε πολύ επιθετικοί και καταφέραμε να ισοφαρίσουμε.  Όμως η άμυνα μας…κοιμήθηκε σε μια φάση και πέτυχε το τρίτο γκολ ο … Μπουρουτσάγκα (τον είχε προσωρινά λησμονήσει και ζήτησε βοήθεια).
Η Αργεντινή πάντως ήταν η καλύτερη ομάδα σε εκείνο το Μουντιάλ και κατέκτησε δίκαια το τρόπαιο. Για να λέμε την αλήθεια, ο Μαραντόνα ήταν εκείνος που έκανε την διαφορά. Χωρίς αυτόν η Αργεντινή θα ήταν άλλη ομάδα…

– Οι τελικοί πάντως δεν σε πήγαν. Έχασες με την Γκλάντμπαχ το UEFA, με την Μπάγερν δύο τελικούς Τσάμπιονς Λιγκ και με την Γερμανία δύο σε Μουντιάλ. Ποιά ήταν η πιο δυσάρεστη ανάμνηση;

Μ: Δεν θέλει ερώτημα. Το 1999 με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Το 1986 με την Γερμανία ή το 1987 με την Μπάγερν, δεν είμαστε καλύτεροι.  Ήταν απίστευτα τα όσα έγιναν σε εκείνον τον τελικό. Κοίταζα τους συμπαίκτες μου στα αποδυτήρια και κανείς δεν μπορούσε να εξηγήσει το τι έγινε…Εγώ πάλι δεν μπορούσα να αρθρώσω λέξη από την κούραση.

– Είχες γίνει αλλαγή ή είχες παίξει όλο το ματς;

Μ: Είχα γίνει αλλαγή, στο τελευταίο δεκάλεπτο. Δεν άντεχα άλλο. Είχα ζητήσει πολύ νωρίτερα από τον Χίτζφελντ να με αλλάξει. Μου έκανε νόημα να μείνω όσο περισσότερο μπορούσα στο γήπεδο. Όλη την σεζόν είχα ρόλο λίμπερο στην Μπάγερν αλλά σε εκείνο το ματς για λόγους τακτικής, με έβαλε στα χαφ.  Ήμουν ήδη 38 χρόνων και έπρεπε να τρέξω όσο έτρεχαν οι παίκτες της Γιουνάιτεντ που ήταν δέκα και πλέον χρόνια μικρότεροι μου.
Ο Μπέκαμ μου έβγαλε την γλώσσα (κάνει την χαρακτηριστική κίνηση και ξεσπάει σε τρανταχτά γέλια…)
Ήταν και άλλοι δύο που έτρεχαν ασταμάτητα. Ο Γκιγκς και ένας άλλος με κοντό μαλλί (η αλήθεια είναι ότι χρειαστήκαμε να ψάξουμε  την 11άδα της Γιουνάιτεντ την ώρα που γραφόταν το κείμενο για να θυμηθούμε ότι ο κοντοκουρεμένος που είχε αναφέρει ήταν ο Νίκι Μπατ).

Κάπου στο 80ο λεπτό, ο Χίτζφελντ με άλλαξε και φώναξε στους συμπαίκτες μου: «Συνεχίστε έτσι, τελειώνει ο τελικός, είμαστε πρωταθλητές…».
Τρομερό…
Όσες φορές και να παίζαμε ξανά, θα τους νικούσαμε.  Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα. Ακόμη και μετά από τόσα χρόνια, τρελαίνομαι όταν το σκέπτομαι. Ακόμη και τώρα που μιλάμε, εκνευρίστηκα, μόνο που το θυμήθηκα και στο διηγήθηκα.