Γυναίκα: Απόλυτος σεβασμός και αιώνια αγάπη!

Mουσικό αφιέρωμα του ΓΙΑΝΝΗ ΚΑΠΑΓΕΡΙΔΗ σε «αυτό το κάτι άλλο, το άλφα στη ζωή μας το μεγάλο», στην γυναίκα.

Ήταν είναι και θα είναι πηγή ζωής και έμπνευσης. Ήταν , είναι και θα είναι μέσα, αλλά και (γιατί όχι;) συχνά έξω (επειδή κάθε νόμισμα έχει και την άλλη του όψη και …κόψη) από την καρδιά μας. Είναι οι ΓΥΝΑΙΚΕΣ κάθε … τίτλου. Μανάδες (πρώτα και πάνω από όλα), αδελφές, αγαπημένες, φίλες, συντρόφισσες.  Γνωστές και άγνωστες.  Πλην όμως για ένα μάτσο λόγους και αιτίες θαυμαστές. Ακόμα και ενοχλητικές,  αλλά κυρίως αξιοσέβαστες.

Κάθε μέρα (και όχι μόνον στις 8 Μαρτίου εκάστου έτους για το πάνω-κάτω μόνον για το  θεαθήναι «επετειακό» τους) , όλη και κάθε μέρα,  και νύχτα. Είναι δίπλα μας αλλά και πολύ μακριά μας συχνά –πυκνά.  Βρε αδελφέ,  είναι εν  τέλει, για εμάς τους εκπροσώπους του  «πρώτου» φύλου, «το κάτι άλλο, το άλφα στη ζωή μας το μεγάλο», όπως λέει και το λατρεμένο λαϊκό  άσμα.

Και ασφαλώς δεν περιμένουμε κάθε τέτοια μέρα να γιορτάσουμε μαζί τους και να συνυπάρξουμε αρμονικά (και συχνά όχι και τόσο,  αλλά και αυτό είναι , για να το πούμε και ολίγον μαρξιστικά, μέσα στην αέναη πάλη των φύλων) και «να προχωράμε  μαζί» (όπως λέει ένα ακόμα σπουδαίο μας τραγούδι) στη ζωή.

Ζήτω λοιπόν (και) στις ΓΥΝΑΙΚΕΣ. Μικρές , μεγάλες, κάθε κοπής και είδους. Σήμερα , αύριο αλλά και χθες.  Από πάντα και για πάντα.
Και σαν μικρό φόρο τιμής παραθέτω ορισμένα  για εκείνες  και από εκείνες λατρεμένα,  στον υπογράφοντα αλλά και όχι μόνον, άσματα από την τεράστια αναλόγου περιεχομένου ελληνική και διεθνή δισκογραφία.

Αρχής γενομένης από τον νεόκοπο (σχετικά) ύμνο «Sisters Are Doin’ It for Themselves». Γραμμένο το 1985 από το ντουέτο των  Annie Lennox και Dave Stewart που συνέθεταν τους λίαν δημοφιλείς Eurythmics και ερμηνευμένο τόσο από την πρώτη όσο και την ντίβα της Soul Aretha Franklin γνώρισε τεράστια εμπορική επιτυχία. Και μέχρι και σήμερα ακούγεται φρέσκο  και πρωταρχικά διαχρονικό.

Στις σπουδαίες αναμφίβολα στιγμές και το «No, Woman, No Cry» του αξεπέραστου γίγαντα της Reggae , Bob Marley. Ένα πολιτικό κατά βάση τραγούδι που όμως απευθύνεται στις εκπροσώπους του ωραίου φύλου.

Το αναφέραμε και νωρίτερα και αναμφίβολα αξίζει να μπει στην παρούσα  εξαιρετικά μικρή  λίστα. Το «Θα προχωράμε μαζί» που έγραψε ο Γιάννης Πάριος και έντυσε μουσικά το 1987 ο αλησμόνητος Αντώνης Βαρδής ο οποίος το ερμήνευσε μαζί με την Χριστίνα Μαραγκόζη.

Θα παραμείνουμε για λίγο στα ελληνικά χωρικά μουσικά ύδατα για να αναφερθούμε τόσο στο ποιητικό «Γυναίκες»  σε στίχους Μάγδας Παπαδάκη  που είχε  μουσική του Μιχάλη Νικολούδη και ερμηνεία από την Σωτηρία Λεονάρδου αλλά και στο πιο  χιουμοριστικό «Γυναίκες , γυναίκες» των Ημισκούμπρια.
|

Πριν … ξενιτευτούμε ξανά αξίζει να κάνουμε δύο ακόμα σταθμούς. Πρώτα στη «Γυναίκα» του Σωκράτη Μάλαμα και τέλος στο «Η Φύση της γυναίκας» της Αγαθής Δημητρούκα που σε σύνθεση του Zulfi Livaneli τραγούδησε η υπέροχη Μαρία Φαραντούρη.

 

Επιστρέφοντας στα …αγγλόφωνα τραγούδια θα ξεκινήσουμε από το,  χιλιοτραγουδισμένο και αναμφίβολα ανάμεσα στις κορυφαίες στιγμές του κολοσσιαίου γκρούπ που ακούει στο όνομα Beatles,  «Eleanor Rigby»  που φυσικά είχε την υπογραφή των John Lennon και  Paul McCartney.

 

Ένα από τα δίχως αμφιβολία ωραιότερα instrumental κομμάτια όλων των εποχών αφιερωμένο στην μνήμη της άγνωστης για εμάς τους περισσότερους Elizabeth Reed είναι   το απολαυστικό «In memory of Elizabeth Reed» της υπέρτατης μπάντας του Νότου. Τους Allman Brothers (φυσικά στην ζωντανή του  υπέροχη εκτέλεση στο Fillmore East to 1971).

Και θα κλείσει ,η  επαναλαμβάνω,  πολύ περιορισμένη αλλά ενδεικτική αυτή μουσική αναφορά- ύμνος στη ΓΥΝΑΙΚΑ με το κλασικό «Respect» του εξαιρετικά πρόωρα χαμένου Otis Redding που απέδωσε λίγο καιρό αργότερα μετά τον μύθο της Soul η, εξίσου σπουδαία για μία θέση στο πάνθεον της εν λόγω έκφρασης της αφροαμερικανικής μουσικής Aretha Franklin.