Κούδας: «Στην ψυχή μου ο Κρόιφ»

Ο «Μεγαλέξανδρος» εξιστόρησε στον Άρι Νικολάκη τις αναμνήσεις του από τον «Ιπτάμενο Ολλανδό»

Αν και πάνω, κάτω συνομήλικοι, ο Γιόχαν Κρόιφ ήταν – «και θα είναι», λέει στον ΕΤ ο Γιώργος Κούδας- το ίνδαλμα του. «Τον θαύμαζα και θα τον θαυμάζω και γι’ αυτό που ήταν μέσα – και ως παίκτης κι ως προπονητής – αλλά και γι’ αυτό που ήταν έξω από το γήπεδο»!  Ο Γιώργος Κούδας (μεγαλύτερος μόλις κατά 5 μήνες και 2 ημέρες) κλίνει ευλαβικά το γόνυ του στην αξία του Γιόχαν Κρόιφ. Δε λέμε: Μνήμη. Ξέρετε γιατί; Το είπαμε στη συζήτηση μας . Ο Γιώργος Κούδας μας  έψεξε. «Ποια μνήμη; Στην ψυχή ήταν, είναι και θα είναι.. Ο Γιόχαν Κρόιφ δεν …αποθηκεύεται. Δεν χωρά σε μνήμη. Στη ψυχή του παγκόσμιου φουτμπόλ θα ζει αιωνίως»!  Μετά από αυτή την θέση, το ξαναλέμε; Δεν το ξαναλέμε…

Ο Γιώργος Κούδας είναι ο μοναδικός Έλληνας παίκτης, ο οποίος μοιράστηκε τα εσώψυχα του με τον «ιπτάμενο Ολλανδό». Μετά τον θρυλικό αγώνα ΠΑΟΚ – Άγιαξ στις 14.02.1973 στην Τούμπα. Εκεί, τότε συντρίφθηκε η έννοια του αδιαχώρητου καθώς είχε κόσμο και στις σκάλες.  Ναι, στις σκάλες. Δεν έβλεπαν γήπεδο. Άκουγαν. Ένιωθαν γήπεδο αλλά… Ακόμη και σήμερα έχουν, να λένε: Ήμουν κι εγώ εκεί»!

Μετά τον αγώνα λοιπόν, στο ξενοδοχείο της πλατείας Αριστοτέλους – καμάρι της μακεδονικής πρωτεύουσας , της Θεσσαλονίκης – ο ΠΑΟΚ παρέθεσε δεξίωση στον Άγιαξ. Έχοντας ακούσει αλλά κι έχοντας δει πολλά για το 10άρι της ελληνικής ομάδας, το 10άρι της ολλανδικής ήθελε, να τα πουν οι δύο τους. Και μαζί με τον διερμηνέα τραβήχθηκαν σε μία γωνιά του 1^ου  ορόφου με θέα την παραλία. Από αυτήν, την θέα άρχισε η συζήτηση τους ή… Για να λέμε την πάσα αλήθεια… Η συζήτηση άρχισε ,«για τις κακές συνήθειες μας», θυμάται ο Γιώργος Κούδας! Οταν βρέθηκαν κι  οι δύο με τσιγάρο και με ποτήρι  ουίσκι στα χέρια!

«Γεννήθηκε επαναστάτης. Αυτή η αίσθηση γι’ αυτόν με συγκλόνιζε πάντα.», λέει ο «μεγαλέξανδρος» στον ΕΤ… «Και δεν διεκδικώ την πατρότητα αυτής της αίσθησης. Είναι παγκόσμια . Ο Θεός του χάρισε το μοναδικό ταλέντο στο γήπεδο. Κι αυτός πάνω σε αυτό έκτισε και τον θαυμαστό χαρακτήρα του. Άνθρωπος με έννοια κι ανησυχία για τους ανθρώπους»!    

Ο Γιόχαν Κρόιφ – κι ουδέποτε το έκρυψε – σφυρηλατήθηκε στο αμόνι της ζωής με τη φλόγα της Γαλλικής Επανάστασης. Θυμάστε; Liberte, Egalite, Fraternite. Ελευθερία, Ισότητα, Αδελφότητα. Αυτήν την φλόγα μεταλαμπάδευσε με κάθε σκέψη και πράξη του τόσο στον Άγιαξ, όσο και στην Μπαρτσελόνα…

   – Μιλήσατε και για πολιτικά;

– Χαμηλόφωνα λόγω εποχής! Είμασταν ακόμη στο 1973. Ο Φράνκο στην Ισπανία, ο Παπαδόπουλος στην Ελλάδα. Είχαμε ταύτιση απόψεων…

– Μιλήσατε φυσικά, για ποδόσφαιρο. Έτσι;

– Και για ποδόσφαιρο. Όταν του είπα πως ο μισθός μου στον ΠΑΟΚ ήταν 3.000 δραχμές κι ο διερμηνέας τις μετέτρεψε σε δολάρια. Γέλασε. Δεν το πίστεψε. Εθελοντής είσαι; Η παίζεις για φιλανθρωπικό σκοπό; Ακόμη θυμάμαι τις απορίες του.

   – Αυτός γιατί έπαιζε;

– Ηταν ένας ρομαντικός επαγγελματίας. Δεν έπαιζε για τα λεφτά. Τα λεφτά έπαιζαν γι’ αυτόν. Η μπάλα ήταν η ζωή του. Τον αναζωογονούσε.

– Το τσιγάρο όμως, τσιγάρο; Και το ουίσκι, ουίσκι;

– Α, όλα κι όλα. Αυτοί ήταν πολλοί από τους κοινούς παρονομαστές  μας. Τους συζητήσαμε. Οι χαίτες στα μαλλιά. Οι φανέλες με το νούμερο 10. Το τσιγάρο και το ουίσκι. Οι ρόλοι στο γήπεδο. Οι ηλικίες μας. Ξεκινήσαμε κι οι δυο από τα τσικό των ομάδων μας. Και οι ιδέες βεβαίως, βεβαίως…

   – Δηλαδή;

– Η πίστη μας στην δυναμική του λαού. Και στους αγώνες για ελευθερία κι ισότητα. Του είπα τότε και το εθνικό σύνθημα της εποχής. Τη λαϊκή επιταγή: Ψωμί, παιδεία, ελευθερία. Ακόμη παραμένει… απλήρωτη!

   – Μετά από εκείνον τον φιλικό αγώνα το 1973 βρεθήκατε και στον αγώνα για το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ στις 15.09.75. Τα ξαναείπατε;

– Όχι στην ίδια χρονική διάρκεια. Ήταν άλλη η πίεση του χρόνου. Βρεθήκαμε και στη Θεσσαλονίκη και στην Βαρκελώνη. Στην Τούμπα μάλιστα, με συνεχάρη για το γκολ. Και στο Νου Καμπ, στον δεύτερο αγώνα, συνεχάρη τον ΠΑΟΚ επειδή σκεφτόταν, να μην παίξει. Τότε ο Φράνκο είχε διατάξει την εκτέλεση Βάσκων. Αντιδρούσε η δημοκρατική Ευρώπη. Αντιδράσαμε κι εμείς. Μας απείλησαν από την ΟΥΕΦΑ με …απαγχονισμό (γέλια) του «δικέφαλου» Και τελικά, παίξαμε. Ηταν 1^η Οκτωβρίου 1975. Έβραζε ο τόπος. Κάπου 70.000 κόσμος στις κερκίδες του αχανούς Σταδίου. Μας τσάκισαν …

   – Στον πρώτο αγώνα ο ΠΑΟΚ νίκησε 1-0…

– Ηφαίστειο η Τούμπα. Χάζευαν τον κόσμο ο Γιόχαν Κρόιφ κι οι συμπαίκτες του. Τους έκαναν εντύπωση και τα πανό κατά του καθεστώτος του Φράνκο! Έπαιξε μεγάλη μπάλα ο ΠΑΟΚ σε εκείνον τον αγώνα. Είχε ακυρωθεί και γκολ του Αχιλλέα Ασλανίδη.

– Είχατε… ψιλολιποθυμήσει μετά το γκολ σας στο 730 λεπτό. Θυμάστε;

– Ξεχνιέται εκείνη η στιγμή. Ήταν απύθμενη η ένταση. Το ντελίριο στις κερκίδες και η χαρά του γκολ έβγαλαν την ψυχή από το σώμα μου. Αξέχαστος αγώνας κι αξέχαστο γκολ.

   – Τι σας άρεσε αγωνιστικά στον Γιόχαν Κρόιφ;

– Θέλω μία ημέρα, για να τα απαριθμώ. Σε μία στιγμή και μόνον όμως, μπορώ να απαριθμήσω  τι δε με άρεσε;

   – Τι;

– Δεν υπήρχε μήτε… μολυβιά στην εικόνα μου γι’ αυτόν η οποία να μη με άρεσε. Ήταν τέλειος. Ήταν ίνδαλμα μου. Κι είναι. Τον λατρεύω και θα τον λατρεύω. Δεν πίστευα πως ήμουν μαζί του και συζητούσα εκείνο το βράδυ στο ξενοδοχείο. Είχα τρακ. Έτρεμα από τη συγκίνηση μου…

– Ακόμη και τώρα εισπράττουμε την συγκίνηση σας…

– Είμαι πολύ τυχερός και που έπαιξα τέσσερεις φορές αντίπαλος του…

   – Ποια ήταν η τέταρτη;

– Το 1975 στον αγώνα Ελλάδα – Ολλανδία.

   – Θυμάστε και το σκορ;

– (γέλια) Ναι ήταν 0-5…

   – Γιατί γελάτε;

– Κατά σύμπτωση χρίστηκε τότε, διεθνής – αν κι έπρεπε να χριστεί πολύ νωρίτερα – ο Κούλης Αποστολίδης.

   – Που είναι το αστείο;

– Και στον ΠΑΟΚ και στην εθνική  Ελλάδας έκανε ντεμπούτο με 5άρες σε βάρος μας. (Γέλια).  Με τον ΠΑΟΚ χάσαμε 5-1 από τον Πανιώνιο παραμονές Πρωτοχρονιάς το 1963!

   – Δεν σας είπε ποτέ ο Γιόχαν Κρόιφ, να παίξετε εκτός Ελλάδας;

– Με είπε για την Μπαρτσελόνα.

   – Και τι του είπατε;

– Πετούσα στα σύννεφα αλλά δεν έχανα την επαφή μου με τη γη. Παίκτης είμαι. Δεν είμαι φίλαθλος. Τι αν έρθω, να κάνω στην Μπαρτσελόνα; Να κάθομαι και να σε βλέπω, να παίζεις;  Αυτό είπα. Τότε με είπε και για την Εσπανιόλ.

– Την άλλη ομάδα της Βαρκελώνης;

– Ναι.  Κάποιο μέλος της οικογένειας του… Ο πεθερός του; Δεν θυμάμαι. Τέλος πάντων. Ήταν μάνατζερ. Και θα μπορούσε και να βρει άκρες και να  τελειώσει τη μεταγραφή. Ακούστηκε ωραίο…

   – Και τι έγινε;

– Τι θέλατε να γίνει το 1973; Η και το 1975; Να φύγει παίκτης από την Ελλάδα για την Ισπανία; Αφήστε που το 1975, στην ίδια αγωνιστική περίοδο, πήραμε και το Πρωτάθλημα. Και πετούσαμε στους δικούς μας ουρανούς. Που μυαλά για άλλους…

   – Εχετε κάποιο αναμνηστικό του;

– Εχω τον ίδιο. Τα λόγια του. Και θα τα έχω όσο ζω, στην ψυχή μου! Ο Γιόχαν Κρόιφ έκανε δυο επαναστάσεις οι οποίες άλλαξαν το παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Η μία ως παίκτης με τον Άγιαξ.

– Κι η άλλη;

– Ως προπονητής με την Μπαρτσελόνα! Αυτές άφησε κληρονομιά στο παγκόσμιο φίλαθλο κοινό. Αυτές είναι τα αναμνηστικά τους για όλους μας…

   – Στη Βαρκελώνη ο κόσμος θέλει να αποδοθεί το όνομα τους στο «Νου Καμπ». Τι λέτε;

– Ετσι θα αποδοθούν από την Μπαρτσελόνα τα του Καίσαρος της, τω Καίσαρι…