Ο Σεραφίνο που όλοι αγαπήσαμε

Η έμπνευση, η δημιουργία, η πορεία στην Ιταλία, ο ερχομός του στην Ελλάδα, η φθίνουσα πορεία και το τέλος. Όλα όσα θέλετε να ξέρετε για τον μυθικό ήρωα των κόμικς που έφθασε να πουλά 60.000 τεύχη την εβδομάδα.

Για εκείνους που μεγάλωσαν στην Ελλάδα της δεκαετίας του’ 70 ο Σεραφίνο ήταν ένας από τους αγαπημένους ήρωες. Ειδικά εκείνα τα πρώτα χρόνια όταν δεν υπήρχε ακόμη τηλεόραση σε όλα τα σπίτια ή για να ακριβολογούμε ήταν ελάχιστες καμιά φορά μετρημένες στα δάκτυλα του ενός χεριού σε ένα οικοδομικό τετράγωνο για να μη πούμε σε μια πολυκατοικία.

Ο Σεραφίνο ο λαϊκός ήρωας των φτωχών και των πεινασμένων ήταν μια ιδέα που γεννήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του ’50 από έναν Ιταλό καλλιτέχνη και σκιτσογράφο, τον Ετζίντιο Τζερλίτσα.
Αυτή η υπέροχα σχεδιασμένη φιγούρα αντιπροσώπευε εκείνα τα χρόνια τον φτωχό και καταπιεσμένο ανθρωπάκο που έδινε καθημερινά μάχη με το μεροκάματο. Για αυτό εκτός της Ιταλίας η χώρα με την μεγαλύτερη δημοτικότητα ήταν η Ελλάδα.

Στη χώρα μας εμφανίστηκε το 1969 από τις εκδόσεις Καμπανά. Έγινε ένα από τα δημοφιλέστερα αναγνώσματα της δεκαετίας του ’70. Άρχισε να φθείρεται σε εκείνη του ’80 ώσπου τελικά έπεσαν οι τίτλοι τέλους το 1992. Ήταν η εποχή που η ιδιωτική τηλεόραση είχε εισβάλει σε όλα τα σπίτια βομβαρδίζοντας με παιδικά προγράμματα. Το dvd είχε αρχίσει επίσης να καθιερώνεται και να αντικαταστά τις vhs κασέτες. Που καιρός για διάβασμα ακόμη και για παιδάκια νηπιακής ηλικίας και λίγο μεγαλύτερα.

Γεννημένος στην Τεργέστη το 1909, ο «μπαμπάς» του Σεραφίνο, Ετζίντιο αποφοίτησε από το Λύκειο Τέχνης (Liceo artistico) και άρχισε να δουλεύει ως γελειογράφος σε διάφορα εβδομαδιαία περιοδικά της δεκαετίας του ’30 όπως το δημοφιλές Bertoldo. Όλες του οι δουλειές ήταν ασπρόμαυρες και όταν άρχισε να μπαίνει το χρώμα είχε την έμπνευση να δημιουργήσει δύο πολύ επιτυχημένους χαρακτήρες, τους Gianni & Marcelo, δύο χαριτωμένους πιγκουίνους και αργότερα την οικογένεια Κικιρίκι (La famiglia chicchirichi) και αρκετούς ακόμη λιγότερους διάσημους την δεκαετία του ’40. Όλα αυτά στην εκδοτική εταιρία La Alpe του Μιλάνο.

Το 1952 είχε την μεγάλη του έμπνευση, τον Σεραφίνο ενώ το 1956 συνεργάστηκε με τον Γάλλο συνάδελφο του Ζαν Σεζάρ και δημιούργησαν έναν ακόμη δημοφιλή χαρακτήρα κόμικ τον Kiwi που όμως δεν ήρθε ποτέ στην χώρα μας. Στα τέλη της δεκαετίας του ’80, εγκατέλειψε κάθε δραστηριότητα και πέθανε το 1995 στο Μιλάνο.

Εκεί στη δεκαετία του 90 παράλληλα με την Ελλάδα είχε φθαρεί και στην Ιταλία. Είχε πάψει πιά να αποτελεί πόλο έλξης.

Το πρώτο τεύχος στην χώρα μας κυκλοφόρησε στις 2 Ιουλίου του 1969 όπως διαβάσαμε στο blog http://lolanaenaallo.blogspot.gr/ με κόστος τριών δραχμών. Τα μισά «τυπογραφικά» των 68 σελίδων του ήταν σε χρώμα και τα άλλα ασπρόμαυρα. Αρχικά ήταν δεκαπενθήμερο αλλά πολύ γρήγορα μετατράπηκε σε εβδομαδιαίο.
Βγήκε ακόμη και σε μεγαλύτερη έκδοση. Τόσο μεγάλη απήχηση είχε. Σε όλη την δεκαετία του ’70 ήταν το δεύτερο παιδικό περιοδικό σε πωλήσεις πίσω φυσικά από το Μίκι Μάους.
Υπολογίζεται ότι κάθε τεύχος του πουλούσε τότε 60.000 και πλέον αντίτυπα σε σημείο που να εξαντλείται από την πρώτη ημέρα της κυκλοφορίας του.
Η φθορά του χρόνου αλλά και ο έντονος ανταγωνισμός με άλλα δημοφιλή αναγνώσματα (Λούκι Λουκ, Αστερίξ, Τεν Τεν κλπ) έφερε την πτώση και το τέλος εποχής του Σεραφίνο αλλά και ενός άλλου δημοφιλέστατου ήρωα, του ίδιου δημιουργού, τον Τιραμόλα.

Είναι κομμάτι από την ζωή μας, ο αγαπημένος ήρωας της νιότης μας.
Η 9^η τέχνη, όπως πολύ εύστοχα έχει χαρακτηριστεί η δημιουργία κόμικς, του οφείλει πολλά.
Ένας άλλος λόγος που εγκαταλείφθηκε τόσο γρήγορα η παραγωγή του ήταν το γεγονός ότι ο δημιουργός του παρά το τεράστιο ταλέντο του δεν ήθελε να μοιραστεί με κανένα και να μεταλαμπαδεύσει την τεχνική του. Την κράτησε όλη για εκείνον με συνέπεια ο Σεραφίνο να μην μπορεί να περάσει στη σύγχρονη εποχή και να γίνει ένα «κινούμενο σχέδιο» για την τηλεόραση.
Ο κακός εννοούμενος εγωϊσμός που στέρησε από τις νεότερες γενιές έναν αυθεντικό λαϊκό ήρωα που ειδικά στις μέρες μας θα ήταν τόσο επίκαιρος.
Κρίμα.