Ήταν της μοίρας τους γραφτό

Η Μπεσίκτας ήταν η πρώτη ομάδα που κληρώθηκε να αντιμετωπίσει ο Ολυμπιακός πριν από 59 χρόνια με τους αγώνες να μην γίνονται ποτέ!

Από την στιγμή που άρθηκε ο άτυπος περιορισμός που είχε επιβάλει η ΟΥΕΦΑ στις κληρώσεις που «απαγόρευε» στις Ελληνικές ομάδες να συναντούν Τουρκικές στις Ευρωπαϊκές διοργανώσεις ήταν θέμα χρόνου να συμβεί και αυτό. Ο Ολυμπιακός να κληρωθεί με την Μπεσίκτας, 59 ολόκληρα χρόνια μετά την πρώτη φορά που είχαν και πάλι σχηματίσει ζευγάρι το 1958 αλλά τότε οι «ερυθρόλευκοι» είχαν παραιτηθεί. Για σχεδόν τέσσερις δεκαετίες η Ευρωπαϊκή ομοσπονδία σιωπηρά είχε επιβάλει ένα είδος εμπάργκο στις κληρώσεις αλλά η μοίρα ήθελε να βγεί ξανά το ζευγάρι αυτό μετά την άρση του μέτρου αυτού.

Όταν ξεκίνησαν οι Ευρωπαϊκές διοργανώσεις, την σεζόν 1955-1956, το πρώτο παιχνίδι στην ιστορία ανάμεσα στην Σπόρτινγκ Λισσαβώνος και την Παρτιζάν Βελιγραδίου έγινε δύο 24ώρα πριν τον μεγάλο διωγμό των Ελλήνων στην Κων/πολη από τους Τούρκους.
Το ματς είχε γίνει στις 4/9 του 1955 και η εφιαλτική νύκτα των Ελλήνων της Πόλης ήταν εκείνη της 6^ης προς 7^η Σεπτεμβρίου.

Η ΟΥΕΦΑ παρά το γεγονός ότι είχε και Έλληνα στην εκτελεστική της επιτροπή (Κωνσταντίνος Κωνσταντάρας), δεν θεώρησε ότι θα υπήρχε πολιτική προέκταση στο ποδόσφαιρο με συνέπεια να μην θέσει κανένα περιορισμό.
Έτσι μοιραία θα ερχόταν η στιγμή που μία Τουρκική θα αντιμετώπιζε Ελληνική και ω του θαύματος αυτό συνέβη στην πρώτη κιόλας φορά που η ΕΠΟ δήλωσε την πρωταθλήτρια ομάδα της χώρας να συμμετάσχει στο «νεογέννητο» τότε κύπελλο Πρωταθλητριών.

Στις τρείς πρώτες διοργανώσεις, δεν είχε δηλωθεί από την ΕΠΟ η πρωταθλήτρια ομάδα. Στην τέταρτη δηλώθηκε ο Ολυμπιακός που με άλλες 27 ομάδες συμμετείχε στην κλήρωση που έγινε  στις 2 Ιουλίου του 1958 στις Κάννες με βάση γεωγραφικά κριτήρια.
Η κληρωτίδα είχε τα κέφια της και ο Ολυμπιακός έπεσε πάνω στην Μπεσίκτας.

Η είδηση προκάλεσε αναταραχή με τους Τούρκους πάντως να το παίρνουν πιο χαλαρά το ζήτημα λέγοντας ότι δεν είχαν σκοπό να ανακατέψουν τον αθλητισμό με την πολιτική και άλλα τέτοια. Ζήτησαν βέβαια εγγυήσεις για την ομαλή διεξαγωγή του αγώνα στην Ελλάδα και γενικά με διπλωματία άρχισαν να αναζητούν τρόπους ματαίωσης των αγώνων, φέρνοντας την ΟΥΕΦΑ προ τω ευθυνών της.
Μπροστά στον διαφαινόμενο αδιέξοδο η ΟΥΕΦΑ πήρε θέση προτείνοντας ως ύστατη λύση την διεξαγωγή και των δύο αγώνων σε ουδέτερο έδαφος. Όρισε μάλιστα το Βελιγράδι (είχε προταθεί και η Σόφια) ως τόπο διεξαγωγής απαλλάσοντας μάλιστα και τις δύο ομάδες από τα έξοδα του ταξιδιού.

Μετά από μια δραματική συνεδρίαση το διοικητικό συμβούλιο του Ολυμπιακού στις 28 Ιουλίου του 1958 αποφάσισε να μην δεχθεί την μεσολάβηση και την πρόταση της ΟΥΕΦΑ προτάσοντας ως δικαιολογία το γεγονός ότι έπαυε να ισχύει ο λόγος της παρουσίας της ομάδας στο κύπελλο Πρωταθλητριών που δεν ήταν άλλος από την ευκαιρία που θα είχαν οι φίλοι της να την δουν αγωνιζόμενη με μια ξένη στο ίδιο της το γήπεδο.
Η Μπεσίκτας πέρασε «μπάι» στην επόμενη φάση όπου μάλιστα αντιμετώπισε την  Ρεάλ Μαδρίτης και αποκλείστηκε μετά από σκληρή μάχη (1-1, 0-2).

Στα χρόνια που ακολούθησαν και μετά το Ελληνοτουρκικό κάζο του 1958, συνειδητοποίησαν στην ΟΥΕΦΑ ότι θα έπρεπε να λαμβάνουν σοβαρά και την περιρέουσα ατμόσφαιρα.
Έτσι μπήκε ο περιορισμός του κλειδαρίθμου. Καμία άλλη κλήρωση δεν έφερε αντιμέτωπες ομάδες από την Ελλάδα και την Τουρκία σε συλλογικό και εθνικό επίπεδο, είτε σε διοργάνωση ΟΥΕΦΑ είτε της ΦΙΦΑ για πολλά χρόνια. Στις αρχές της δεκαετίας του ‘90 άρθηκε ο περιορισμός.

Στο μεταξύ ήταν θέμα χρόνου να φέρει η κληρωτίδα αντιμέτωπες Ελληνική με Τουρκική ομάδα. Η ΟΥΕΦΑ είχε ένα σωρό περιορισμούς να κάνει από τις αρχές της δεκαετίας του ’90 με τα ιστορικά πολιτικά γεγονότα που κυριαρχούσαν στην Ευρώπη από τις αρχές της τελευταίας δεκαετίας του προηγούμενου αιώνα με συνέπεια οι «παλαιοί» να μπουν στο περιθώριο.

Όπως σιωπηρά είχε μπεί ο περιορισμός, το ίδιο σιωπηρά είχε αρθεί. Είχαν ενημερωθει οι δύο ομοσπονδίες και απλά περίμεναν να συμβεί και όντως συνέβει τον Οκτώβριο του 2002 με τις αναμετρήσεις του Παναθηναϊκού με την Φενερμπακτσέ.