Όταν ο Μπεστ φορούσε για πρώτη φορά τα «πράσινα»

Ο Σίμων Χωραφόπουλος μας μεταφέρει στον Απρίλιο του 1964 στο ντεμπούτο του θρυλικού άσου με την Βόρειο Ιρλανδία.

Είναι αργά το απόγευμα μιας όμορφης, γλυκιάς μέρας, στα μέσα του Απριλίου. Στον αγωνιστικό χώρο του σταδίου Βετς Φιλντ, στο Σουόνσι, δύο νεαρά, άπειρα παιδιά κλωτσούν μια μπάλα. Για την ακρίβεια ο ένας ήταν στο τέρμα κι ο άλλος με μερικά ωραία, τεχνικά σουτάκια-από διαφορετικές αποστάσεις και γωνίες-προσπαθούσε να τον νικήσει, χαμογελώντας διαρκώς, αλλά στην πραγματικότητα έκρυβε μέσα του έναν ακαθόριστο φόβο, μια υπέρμετρη αγωνία.
Ο λόγος για τον Τζόρτζ Μπεστ στην πρώτη εμφάνισή του με την εθνική ομάδας της Βορείου Ιρλανδίας σε ηλικία 17 χρονών. Εκείνο το απόγευμα, της 15ης Απριλίου του 1964,  έκανε το ντεμπούτο του εναντίον της Ουαλίας για το Βρετανικό πρωτάθλημα εθνικών ομάδων και ήταν απ’ τους πρωταγωνιστές της επικράτησης της ομάδας του με 3-2. Παρεμπιπτόντως ο τερματοφύλακας που προπονούταν μαζί του, στην προθέρμανση, ήταν ο θρυλικός Πατ Τζένιγκς, ο οποίος επίσης πραγματοποίησε το ντεμπούτο του εκείνη την ημέρα όντας ένα χρόνο μεγαλύτερος του Μπεστ. Για αρκετό χρονικό διάστημα μοιραζόντουσαν το ίδιο δωμάτιο.

Ο Τζένιγκς, εκείνη την εποχή, είχε αναφέρει για τον Μπεστ : «Ήταν ο τελειότερος συμπαίκτης ή αντίπαλος. Απ’ την πρώτη φορά που τον είδα κατάλαβα πως αυτός ο άνθρωπος ήταν μια ποδοσφαιρική ιδιοφυία. Μια εξαίρεση. Διατηρώ ευλαβικά πολλές αναμνήσεις απ’ αυτόν, μολονότι πολλές φορές μ’ έκανε να αισθάνομαι σαν ηλίθιος. Φανταστικός παίκτης και ασύλληπτος μάγκας».

Για τον ακραίο κυνηγό της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ήταν η επιβράβευσή του η κλήση στην εθνική ομάδα, μόλις έξι μήνες μετά τις επιτυχίες του σε συλλογικό επίπεδο. Φονική ντρίμπλα, τέλειο κοντρόλ και ασύλληπτες ιδέες τον έκαναν σε τόσο μικρή ηλικία φόβητρο μέσα στο γήπεδο. Οι Ουαλοί αμυντικοί είχαν πανικοβληθεί. Άπιαστος και αέρινος όπως ήταν  πάντα, είχε ένα λόγο περισσότερο να είναι πιο ουσιώδης στο ντεμπούτο του. Αλλά γινόταν αρκετά ατομιστής, καθώς πέρναγε η ώρα και υπερβολικά αλαζόνας βλέποντας τους αντιπάλους του να ζητούν απ’ τον προπονητή τους να μην υπάρχει πάνω του ατομικό μαρκάρισμα, αλλά να ελέγχεται από μακριά με διπλή ζώνη. Μάταια η παράκλησή τους. Αυτός έβρισκε τον τρόπο να γοητεύει.

«Ένας 17χρονος είναι έτοιμος για να δώσει προσωπικότητα στην ομάδα με τα πράσινα» είχε γράψει ο Ουαλικός τύπος εκείνη την εποχή. Η κλήση του Μπεστ στην εθνική ομάδα έγινε με ταχύτατους ρυθμούς. Στο τελευταίο παιχνίδι της Γιουνάιτεντ, με τη Σάντερλαντ-προημιτελικά κυπέλλου-ο Μπέστ υπήρξε απλά συγκλονιστικός. Αμέσως οι Βορειοιρλανδοί (που είχαν ανακοινώσει, πως αν παίξει και πάλι καλά θα χρηστεί αμέσως διεθνής) τον επέλεξαν για το επερχόμενο παιχνίδι με την Ουαλία, στην τρυφερή ηλικία των 17 χρόνων, περίπου ένα μήνα πριν μπει στα 18. Πριν, αλλά και μετά τον αγώνα δημιούργησε εκθαμβωτικά πρωτοσέλιδα. Φόρεσε μόνον 37 φορές την πράσινη φανέλα της πατρίδας του και πέτυχε εννιά γκολ (1964 – 1977). Δυστυχώς εκείνη την εποχή η Βόρειος Ιρλανδία δεν διέθετε την κατάλληλη, την ιδανική εθνική ομάδα και δεν κατάφερε να προκριθεί σε τελικά Παγκοσμίου κυπέλλου, ούτε Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος. Εκτός αυτού, ο πιτσιρικάς με το αγγελικό πρόσωπο έβγαζε αντιδραστικό χαρακτήρα μέσα στο γήπεδο.

Το 1970 είδε τη μοναδική κόκκινη κάρτα, στην καριέρα του με την εθνική ομάδα, καθώς-σε παιχνίδι με τη Σκωτία-τίποτα δεν του έβγαινε θετικό και για το λόγο αυτό, έψαχνε δικαιολογίες με διαμαρτυρίες προς το διαιτητή της αναμέτρησης. Αυτός αδιαφορούσε και ο Μπεστ, που είχε μάθει να τον προσέχουν όλοι, καθότι καλοπερασάκιας, έσκυψε, γέμισε τη χούφτα του με λάσπη και την πέταξε στο πρόσωπο του διαιτητή. Αυτό ήταν. Είδε αμέσως την κόκκινη κάρτα κι έκτοτε τιθάσευσε, μερικώς, τον ατίθασο χαρακτήρα του. Αν είχε παίξει σε τελικά Παγκοσμίου κυπέλλου (υπάρχουν κι άλλα μεγαθήρια που δεν τα κατάφεραν-ενδεικτική αναφορά: Ντι Στέφανο, Γκιγκς, Λάσλο Κουμπάλα, Καντονά, Ματσόλα, Σούστερ, Ρας, Λίτμανεν κλπ) ίσως και ν’ αποτελούσε σήμερα σημείο αναφοράς για τον κορυφαίο παίκτη, παγκοσμίως, όλων των εποχών.

Ο Τζορτζ Μπεστ κατέκτησε ποδοσφαιρόφιλους και ωραίες γυναίκες. Αλλά προτίμησε το αλκοόλ. Έκανε, σχεδόν, τα πάντα σε πολύ μικρά χρονικά διαστήματα και πολύ νέος: ντεμπούτο στην πρώτη ομάδα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στα 17 χρόνια του. Παρθενική εμφάνιση με την εθνική ομάδα της Βόρειας Ιρλανδίας στα 18 του. Πρωταθλητής Αγγλίας στα 19 του. Κορυφαίος Ευρωπαίος ποδοσφαιριστής στα 23 του. Άρχισε την καθοδική πορεία του στα 27. Απεβίωσε στα 59 του χρόνια. Η φλόγα του έσβησε νωρίς, αλλά ο μύθος του γιγαντεύει με το πέρασμα των χρόνων, από γενιά σε γενιά.