Το ritorno2015.com τιμά τον μεγάλο άσο και αναδημοσιεύει την συνέντευξη του στην εφημερίδα Sportime το 2005 που δημοσιεύτηκε 80 μέρες πριν τον θάνατο του.

Στις 22 Μαίου του 1946 σε μία ήσυχη γειτονιά του Νοτιοανατολικού Μπελφάστ, το Κρίγκαγκ, είδε το πρώτο φως της ζωής, ένας από τους μεγαλύτερους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών, ο Τζορτζ Μπεστ, την μοναδική συνέντευξη του οποίου σε Ελληνικό Μέσο έχει την τιμή να σας παρουσιάσει το Ritorno2015.com.
Η συνέντευξη δόθηκε στον δημιουργό της ιστοσελίδας, Άκη Τσόπελα, που στα τέλη Αυγούστου του 2005 είχε βρεθεί στο Μόντε Κάρλο με τριπλή αποστολή. Να παραβρεθεί στην κλήρωση των Ευρωπαϊκών διοργανώσεων για την περίοδο 2005-2006, Πέμπτη και Παρασκευή, να κάνει ένα ταξίδι-αστραπή το Σαββατοκύριακο στην έδρα κάποιας εκ των Ευρωαντιπάλων των ομάδων που θα έπεφταν στον δρόμο των Ελληνικών και την Δευτέρα να εκπροσωπήσει την εφημερίδα στο Golden Foot, την διεθνή αυτή εκδήλωση της οποίας είχε τα αποκλειστικά δικαιώματα για την Ελλάδα.

Έτσι και έγινε. Το ταξίδι-αστραπή έγινε στο Ούντινε για τον αγώνα της Ουντινέζε με την Έμπολι στην πρεμιέρα της Serie A για την νέα σεζόν καθώς οι Φριουλάνι ανήκαν στον όμιλο του Παναθηναϊκού στο Τσάμπιονς Λιγκ και τον οποίο μάλιστα θα αντιμετώπιζαν την πρώτη αγωνιστική.
Αυτά για να μπούμε στο κλίμα. Πάμε λοιπόν να διαβάσουμε τα κυριότερα αποσπάσματα της τετρασέλιδης συνέντευξης του Βορειοιρλανδού άσου που ήταν δεδομένα μία από τις τελευταίες της ζωής του, αν όχι και η τελευταία. Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στις 5 Σεπτεμβρίου του 2005 με τον Τζορτζ να φεύγει από την ζωή στις 25 Νοεμβρίου της ίδιας χρονιάς.

«Θέλω να μιλάω μόνο για μπάλα» ήταν ο βασικός τίτλος της συνέντευξης και στον πρόλογο είχε επισημανθεί πως έγινε η πρώτη γνωριμία μαζί του στις 10 το πρωί στο κεντρικό σαλόνι του Le Meridien Beach Plaza, του ξενοδοχείου που φιλοξένησε την εκδήλωση.
Αιτία; Η παραγγελία του για ένα ποτήρι λευκό κρασί σε εκείνο το χρονικό σημείο της ημέρας. Παραγγελία που προκάλεσε την εντύπωση του υπογράφοντος που εκείνη την ώρα έπινε το δεύτερο εσπρεσάκι της ημέρας.

Εκεί όπου μετά τις απαραίτητες συστάσεις και την ολόθερμη χειραψία δόθηκε εκ μέρους του η υπόσχεση για την συνέντευξη του στο Sportime αμέσως μετά την καθιερωμένη Συνέντευξη Τύπου της εκδήλωσης που εκτός από εκείνον φιλοξενούσε τέσσερα ακόμη τεράστια ονόματα της παγκόσμιας ποδοσφαιρικής σκηνής: Ριβελίνο, Τζίτζι Ρίβα, Χέντο και Γουεά.

Πάμε λοιπόν:

– Σε ερώτηση σε ποιόν από τους μετεγενέστερους παίκτες της Μάντσεστερ Γιουνάϊτεντ θα δίνατε την φανέλα με το Νο 7, επιλέξατε τον Καντονά και όχι τον Ρόμπσον ή τον Μπέκαμ. Γιατί κάνατε αυτή την εκλογή;

ΜΠΕΣΤ: Θεωρώ ότι ο Ερίκ είναι ότι καλύτερο έχω δεί στα αγγλικά γήπεδα, τα τελευταία 15 χρόνια. Τρομερή ποιότητα. Ποδοσφαιρική ιδιοφυϊα. Είχε μαγεία στο ότι και αν έκανε. Ο Ρόμπσον ήταν γεννημένος αρχηγός. Σπάνια συναντάς παίκτες με τέτοια προσόντα. Λάτρευα το πάθος του.

Και ο Μπέκαμ;

ΜΠΕΣΤ: Τι θέλεις να σου πω; Ότι δεν είναι μεγάλος παίκτης. Λες αν δεν ήταν να έπαιζε στη Ρεάλ;

Με τον Τύπο δεν τα πάτε καλά…

ΜΠΕΣΤ: Ποιος το είπε αυτό; Και τώρα τι κάνω; Σε εκπρόσωπο του Τύπου δεν μιλάω; Είναι αλήθεια ότι το κάνω σπάνια. Αλλά ξέρεις κάτι; Δεν μου ζητούν να μιλήσουμε για ποδόσφαιρο αλλά για την προσωπική μου ζωή. Αν θέλεις μπορούμε να μιλάμε 24 ώρες ασταμάτητα για ποδόσφαιρο. Αλλά μην κάνεις και εσύ το ίδιο λάθος και μου ζητήσεις να σου πω για τα προσωπικά μου. Σταματάω αμέσως…

Ακολούθησαν ερωτήσεις που αφορούσαν τον ραδιοφωνικό σχολιασμό αγώνων της Μάντσεστερ Γιουνάϊτεντ και της Πόρτσμουθ. Με την τελευταία που είχε τότε μάνατζερ τον Βέλιμιρ Ζάετς και εκ των τερματοφυλάκων της ήταν ο Κώστας Χαλκιάς, είχε στενή επαφή λόγω  της προσωπικής του φιλίας με τον ιδιοκτήτη της Μίλαν Μάνταριτς.

Τι ήταν αυτό που άλλαξε ουσιαστικά από εκείνα τα χρόνια;

ΜΠΕΣΤ: Το χρήμα έκανε τη διαφορά και τίποτα άλλο. Τώρα στις ομάδες δεν συναντάς μόνο Βρετανούς παίκτες. Υπάρχουν Ευρωπαίοι, Αφρικανοί, Ασιάτες…

Σας ενοχλεί αυτό;

ΜΠΕΣΤ: Όχι ιδιαίτερα. Με ενοχλεί ότι μερικές φορές δεν αναγνωρίζω τους παίκτες. Την μία εβδομάδα έχουν κόκκινα μαλλιά, την άλλη μπλε. Τρομερό. Κοιτάζουν πρώτα τι σκουλαρίκι θα φορέσουν στα αυτιά τους. Απίστευτο!

Ναι αλλά όταν παίζατε, είχατε και εσείς μακριά μαλιά και ακολουθούσατε κατά γράμμα τη μόδα. Τη λανσάρατε μάλιστα. Ό,τι και να κάνατε γινόταν μόδα. Σε τι διαφέρουν συνεπώς οι νέοι παίκτες; Και εκείνοι την μόδα ακολουθούν…

ΜΠΕΣΤ: Άλλη εποχή η δική μου. Εμείς μέναμε μόνο στα ρούχα ή στα μαλλιά.

Το ερχόμενο καλοκαίρι διεξάγεται το Μουντιάλ. Ποια είναι η πρόβλεψη σας:

ΜΠΕΣΤ: Δεν νομίζω ότι θα αλλάξει κάτι θεαματικά. Οι ίδιες χώρες θα πρωταγωνιστήσουν. Οι γνωστές, οι κλασσικές. Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, Βραζιλία, Αργεντινή.

Για την Αγγλία τι πιστεύετε;

ΜΠΕΣΤ: Σου είπα, δεν βλέπω να αλλάζει κάτι.

Στη Συνέντευξη Τύπου ένας Ιταλός συνάδελφος σας αποκάλεσε Άγγλο. Σας ενοχλεί αυτό;

ΜΠΕΣΤ: Φυσικά είμαι Ιρλανδός αλλά από ευγένεια δεν θέλησα να τον διορθώσω.

Μια και είπαμε για το Μουντιάλ. Είστε από τους μεγάλους απόντες. Εσείς, ο Ντι Στέφανο…

ΜΠΕΣΤ: Ξέρω τι θέλεις να μου πεις. Ναι, θα ήθελα να είχα παίξει αλλά δεν ήμουν τυχερός.

Αν σας είχαν ζητήσει να γίνετε Άγγλος για να παίξετε, θα το κάνατε;

ΜΠΕΣΤ: Ποτέ!

Ο Ρούνι μπορεί να γίνει Μπεστ;

ΜΠΕΣΤ: Είναι μεγάλο ταλέντο. Αλλά θα πρέπει να τον αφήσουν να παίξει μπάλα. Ειδικά εσείς οι δημοσιογράφοι. Αντί να ασχολείστε με την αξία του. γράφετε για τις γυναίκες του, τα ρούχα του…

Πιστεύετε ότι μπορεί να παρασυρθεί;

ΜΠΕΣΤ: Φυσικά είναι μόνο 19 χρόνων. Μην το ξεχνάς αυτό.

Το καλύτερο παιχνίδι που έχω παίξει

Να μιλήσουμε και για τη δική σας καριέρα. Ποιο ήταν το παιχνίδι που θυμάστε περισσότερο;

ΜΠΕΣΤ: Υπήρχαν πολλά. Θεωρώ ότι κορυφαίο παιχνίδι μου ήταν με την Μπενφίκα στη Λισσαβώνα.

Αναφέρεστε σε εκείνο το εκπληκτικό 5-1 της σεζόν 1965-66;

ΜΠΕΣΤ: Ναι. Αλησμόνητο. Δεν ήταν μόνο η δική μου απόδοση. Δεν έχω δει από τότε άλλη ομάδα να παίζει τόσο καλά σε εκτός έδρας παιχνίδι. Ειλικρινά στο λέω. Ο κόσμος μας αποθέωνε. Στο ξαναλέω. Δεν είχα παίξει καλά μόνο εγώ εκείνο το βράδυ. Όλη η ομάδα ήταν καταπληκτική.

 

 

Όσον αφορά τον τελικό του 1968; Το κύπελλο, ο Μπάσμπι…

ΜΠΕΣΤ: Τρομερή βραδιά. Παίζαμε με μία μεγάλη ομάδα. Τι παίκτης ο Εουσέμπιο. Ήμασταν τυχεροί που τους νικήσαμε. Αλλά ήμασταν και εμείς σπουδαία ομάδα. Ο Μπάσμπι ήταν πατέρας μου. Αν δεν υπήρχε αυτός δεν θα υπήρχα και εγώ.

Πόσο επηρέασε την καριέρα σας, το γεγονός ότι τον επόμενο χρόνο μετά την κατάκτηση του Πρωταθλητριών, έφυγε από τη Γιουνάϊτεντ;

ΜΠΕΣΤ: Έπαιξε σημαντικό ρόλο. Μου έλλειπε πολύ αλλά ήμουν επαγγελματίας, έπρεπε να προσαρμοστώ και το έκανα.

Μπορείτε να μου συγκρίνετε την ομάδα του 1999 με τη δική σας;

ΜΠΕΣΤ: Θεωρώ ότι το 1999 η Γιουνάϊτεντ ήταν επίσης μεγάλη ομάδα. Ξέρεις, ο κόσμος όλος αλλάζει αλλά δεν αλλάζει πάντα προς το καλύτερο. Ήταν διαφορετικά τα δικά μας χρόνια από τα τωρινά. Πάντως αφού μου το ζητάς, μπορώ να σου πω ότι εμείς είμαστε καλύτεροι. Θεωρώ ότι ήταν περισσότερο ζεστό το κλίμα. Είμαστε πιο δεμένοι. Αν θέλεις υπήρχαν παίκτες με ισχυρή προσωπικότητα.

Ποιοι παίκτες από την ομάδα του 1999 χωρούσαν στη δική σας ομάδα;

ΜΠΕΣΤ: Αρκετοί…

Σκέφτεστε μερικά ονόματα;

ΜΠΕΣΤ: Ο Κιν, ο Σμάιχελ…

Όσον αφορά τους Μπέκαμ, Σκόουλς;

ΜΠΕΣΤ: Όχι στη θέση τους έπαιζαν ο Τσάρλτον και ο Λόου.

Για τον Καντονά;

ΜΠΕΣΤ: Όχι, έπαιζε ο Μπεστ με το 7!

O Γουεά και η φανέλα του Μπεστ

Στο γκαλά που έκλεινε το «Golden Foot» στο περίφημο «Hotel De Paris» του Μόντε Κάρλο, εκτός των άλλων, έγινε και δημοπρασία αυθεντικών ενθυμίων ή ρέπλικα φανελών των παικτών που συμμετείχαν προκειμένου τα έσοδα να διατεθούν στο Fondazione Milan και στον ιερό σκοπό που επιτελεί.
Όλοι, πλην του Μπεστ, ο οποίος δεν έχει κρατήσει παρά ελάχιστα ενθύμια από την εποχή που αγωνιζόταν. Τη λύση έδωσε μια φανέλα ρετρό αγορασμένη από την μπουτίκ της Μάντσεστερ Γιουνάϊτεντ στην οποία υπήρχε απλώς η στάμπα με το Νο 7.
Να, όμως που έστω και έτσι, έγινε μάχη στη δημοπρασία για την απόκτηση της, με μεγάλο πρωταγωνιστή τον Ζορζ Γουεά.
Από τα 200 ευρώ που ξεκίνησε, ο Λιβεριανός σήκωνε το χέρι του και ανέβαζε την τιμή ώσπου την έκανε δική του με 4500 ευρώ.
Η σκηνή ήταν μοναδική. Ο Μπεστ υπέγραψε την φανέλα, αγκάλιαζε τον Γουεά και του την έδινε μέσα σε πραγματική ομοβροντία χειροκροτημάτων.
«Ήταν το είδωλο μου» έλεγε από το μικρόφωνο ο Αφρικανός άσος δείχνοντας τον Ιρλανδό.

Με τον Ζορζ Γουεά στη διάρκεια της τελετής 

ΥΓ: Κρατήθηκε πιστά το κείμενο που δημοσιεύτηκε στις 5/9/2005 με τις αναφορές στην επικαιρότητα εκείνης της εποχής.