Μπεργκ και Μολίνς είχαν δώσει την μία και μοναδική χαρά στην… Αγγλία!
Ο αποκλεισμός, στα πέναλτι, των ελπίδων της Αγγλίας από αυτήν της Γερμανίας, στα ημιτελικά του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος ελπίδων, έφερε ξανά στον αφρό την πονεμένη ιστορία των Άγγλων με τα πέναλτι. Ένας βαθύς πόνος που κρατά σταθερά επί 27 χρόνια.
Είναι χαρακτηριστικό πως ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής Τέρι Μπούτσερ, που σχολίασε τον αγώνα των ελπίδων για λογαριασμό του BBC, κατέρρευσε μετά το τέλος της παράτασης και υποχρεώθηκε να καθίσει μετά 120-και πλέον-λεπτά ορθοστασίας.
«Πάμε στα πέναλτι» έλεγε και ξανάλεγε με πίκρα, αγωνία και αναστεναγμούς. Τη στιγμή που ισοφάρισαν σε 2-2 οι Γερμανοί (70΄), εμφανίστηκε ξαφνικά ο Γκάρι Λίνεκερ, από το λογαριασμό του στο twitter τιτιβίζοντας: «Πρόκειται για την ίδια ιστορία του EURO ’96. Θα πάμε στα πέναλτι και θα προκριθούν οι Γερμανοί». Δεν έπεσε έξω ο μεγάλος Γκάρι, που είχε πει στο μουντιάλ του 1990 την ιστορική ατάκα: «Το ποδόσφαιρο είναι ένα απλό παιχνίδι. Επί 90 λεπτά 22 ποδοσφαιριστές κυνηγάνε μια μπάλα και στο τέλος πάντα νικάνε οι Γερμανοί».
Ήταν η εποχή που άρχισε η κατάρα των πέναλτι για την Αγγλία. Στο μουντιάλ της Ιταλίας (1990) η Αγγλία τελείωσε ισόπαλο 1-1 τον ημιτελικό της με την τότε Δυτική Γερμανία. Αποκλείστηκε στη διαδικασία των πέναλτι, με 4-3 και δύο συνεχόμενα χαμένα, στο τέλος, από τους Στιούαρτ Πιρς και Κρις Γουόντλ.
Η αρχή είχε γίνει, όμως με άγνωστες μελλοντικές συνέπειες. Το 1996 στο Ευρωπαϊκό, που έγινε στο «σπίτι», της επαναλήφθηκε η ίδια ιστορία, αφού στα προημιτελικά είχε σπάσει το ρόδι κι είχε αποκλείσει, στα πέναλτι, την Ισπανία. Στα ημιτελικά, ξανά η Γερμανία απέναντί της. Μετά ισόπαλο παιχνίδι 1-1 (ο Στέφαν Κούντς, σημερινός προπονητής των ελπίδων, έπαιξε και σκόραρε, τότε), η Αγγλία με ξεψυχισμένο κτύπημα του Γκάρεθ Σάουθγκεϊτ, με 6-5, έμεινε εκτός τελικού.
Ο Κουντς θυμήθηκε: «Ζήτησα να κτυπήσω το πέμπτο πέναλτι, γιατί πίστευα πως θα είχαν κριθεί όλα. Οι Άγγλοι φοβούνται, δεν έχουν ψυχή στα πέναλτι». Στο μουντιάλ του 1998 (γύρος των 16) η Αγγλία με άστοχους τους Ινς και Μπάτι (το καθοριστικό) αποκλείεται από την Αργεντινή. Μέσα σε δύο χρόνια (EURO 2004 και Μουντιάλ 2006) διαγράφεται από την Πορτογαλία.
Στο Ευρωπαϊκό, 6-5 στα προημιτελικά (ανεπιτυχείς οι Μπέκαμ, στο πρώτο, και Βάσελ, στο τελευταίο) και στο Παγκόσμιο, στην ίδια φάση, με 3-1 (όλεθρος από τους Λάμπαρντ, Τζέραρντ και Κάραγκερ). Εξακολούθησε το ίδιο σενάριο στο Ευρωπαϊκό του 2012. Πάλι στα προημιτελικά, αυτή τη φορά από την Ιταλία, με 4-2 (άστοχοι οι Γιανγκ και Άσλι Κόουλ στο τρίτο και τέταρτο κτύπημα). Εκτός της Γερμανίας, οι ελπίδες, είχαν αποκλειστεί στα ημιτελικά και από την Ολλανδία, το 2007, με 13-12 (!!!). Το 2009 κατάφερε να σπάσει ξανά το ρόδι, στις ελπίδες, με επικράτηση 5-4 επί της Σουηδίας.
Αυτός που «σκότωσε» τους Σκανδιναβούς (χαμένο τελευταίο πέναλτι) ήταν ο σημερινός παίκτης του Παναθηναϊκού Γκιγιέρμο Μολίνς, ο οποίος έπαιζε τα πρώτα του παιχνίδια με τις ελπίδες της Σουηδίας στο ρόστερ της οποίας υπήρχαν τρεις παίκτες που αγωνίστηκαν με τους «πράσινους»
Είναι χαρακτηριστικό ότι σε εκείνο τον ημιτελικό του Ούλεβι στο Γκέτεμποργκ η Αγγλία είχε προηγηθεί 3-0 με τον πρώην στόπερ του Παναθηναϊκού, Ματίας Μπιάρσμιρ να σημειώνει το τρίτο γκολ με αυτογκόλ στο 38’!
Aπό εκεί και πέρα πρωταγωνίστησε κυριολεκτικά ο Μάρκους Μπεργκ. Με δύο δικά του γκολ στο 68’ και στο 81’, το 3-0, έγινε 3-3. Το ματς πήγε τελικά στα πέναλτι. Η Αγγλία χάνει το πρώτο με τον «σπεσιαλίστα» Τζέιμς Μίλνερ και στη συνέχεια τον μιμείται ο… Μπεργκ!
Όλα τα υπόλοιπα είναι εύστοχα (ανάμεσα τους και εκείνο του Μπιάρσμιρ) ώσπου ο Μολίνς χάνει το τελευταίο βλέποντας τον Τζο Χαρτ να αποκρούει!
Εφέτος δεν ήταν μόνον ο αποκλεισμός από τη Γερμανία. Είχε προηγηθεί η πανωλεθρία της από την Ισπανία με 4-1, στα πέναλτι, στον τελικό του Ευρωπαϊκού του Κ-17. Μετά από αυτά, όλα τα υπόλοιπα είναι απλώς ιστορία.
Σχολιάστε