Έτσι προδόθηκε η Κύπρος

Τα γεγονότα που οδήγησαν στο πραξικόπημα και την προδοσία της 15ης Ιουλίου του 1974 στην Κύπρο.

Πρωί Δευτέρας, 15 Ιουλίου, ώρα 8. Οι «φρουροί» της Κύπρου, οι εγγυητές της ανεξαρτησίας της, οι δυνάμεις της ΕΛ.ΔΥ.Κ βγαίνουν από τα στρατόπεδά τους όχι για κάποια παρέλαση, αλλά για να καταλύσουν τη νόμιμη κυβέρνηση του Αρχιεπισκόπου Μακάριου.
Ο Ταξίαρχος Μιχάλης Γεωργίτσης, Διοικητής της 3ης Ανώτερης Διοίκησης  έχει το γενικό πρόσταγμα. Τον ακολουθεί ο διοικητής των καταδρομών Κωνσταντίνος Καμπόκης. Ο αρχηγός της Εθνικής Φρουράς, Ταξίαρχος Γιώργος Ντενίσης, θείος της Μιμής Ντενίση,δεν βρίσκεται στη Κύπρο!

Με ένα τέχνασμα ο αρχηγός των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων στρατηγός Μπονάνος τον έχει καλέσει στην Αθήνα για επείγουσα υπηρεσιακή σύσκεψη. Βρίσκεται στο Πεντάγωνο και μόλις μαθαίνει τα του πραξικοπήματος υποβάλλει την παραίτησή του οργισμένος. Ο Ντενίσης,συμμαθητής στη Σχολή Ευελπίδων του Παπαδόπουλου, αλλά και του Μπονάνου βλέπει λίγο πιο μακριά από τους στρατιωτικούς της Αθήνας και τα στελέχη της ΕΟΚΑ Β’ στη Κύπρο. Ξέρει ότι οποιαδήποτε προσπάθεια αποσταθεροποίησης θα φέρει τους Τούρκους στο νησί.

Στις 8.30 οι πραξικοπηματίες φτάνουν στη Λευκωσία, στο Προεδρικό Μέγαρο. Ο Μακάριος ουσιαστικά είναι άοπλος. Τον προστατεύει η Προεδρική Φρουρά και κάποιοι άνδρες του σώματος του Βάσου Λυσσαρίδη που δρουν εναντίον των επίσης παραστρατιωτικών της ΕΟΚΑ Β’.

Οι μάχες αρχίζουν έξω από το Προεδρικό Μέγαρο. Μέσα βρίσκεται ο Μακάριος. Ένας όλμος χτυπά ένα τεθωρακισμένο. Σκοτώνονται και οι οκτώ Ελλαδίτες του πληρώματός του. Ενδεχομένως αυτοί να είναι οι πρώτοι νεκροί  του εμφυλίου πολέμου.

Το σχέδιο προβλέπει τη δολοφονία του Μακάριου. Όμως αυτός καταφέρνει να ξεφύγει και να φθάσει στη Πάφο. Το Προεδρικό Μέγαρο θα πέσει τελικά στις 5  το απόγευμα και σύμφωνα με το τηλεγράφημα προς το ΓΕΣ η ελληνική πλευρά έχει 21 νεκρούς!

Οι άλλοι στόχοι καταλαμβάνονται χωρίς μάχη. Είναι το ΡΙΚ (Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου),  η Αρχή Τηλεπικοινωνιών και το Αρχηγείο της Αστυνομίας.

Μάχη έγινε στο στρατόπεδο του «Εφεδρικού Σώματος» όπου βρίσκονταν δυνάμεις πιστές στον Μακάριο και στο Μέγαρο της Αρχιεπισκοπής. Αργότερα καταλήφθηκε και το Αεροδρόμιο της Λευκωσίας.

Σκληρές μάχες έγιναν στη Λεμεσό, στα αστυνομικά τμήματα και μέσα στη πόλη, στη παραλιακή λεωφόρο. Ο Μακάριος από την Πάφο στέλνει 1.800 οπαδούς του για να προστατεύσει τη πόλη. Στη συνοικία του Αγίου Ιωάννη οι νεκροί φθάνουν τους 50. Τελικά Εθνοφρουρά και σώματα της ΕΟΚΑ Β’ κατάφεραν να ελέγξουν τη κατάσταση μέχρι το ξημέρωμα της επόμενης μέρας.

Ο Μακάριος καταλαβαίνει ότι χάνει τον έλεγχο και ζητά τη βοήθεια του ΟΗΕ. Ελικόπτερο της Φιλανδικής ειρηνευτικής δύναμης τον παραλαμβάνει και τον μεταφέρει στην   Αγγλική βάση στο Ακρωτήρι. Από εκεί αεροπορικώς  τον πηγαίνει στη Μάλτα και στη συνέχεια  στο Λονδίνο.  Νωρίτερα από τον ραδιοφωνικό σταθμό της Πάφου έχει απευθύνει διάγγελμα προς τον Κυπριακό Λαό με το οποίο καταγγέλλει τους πΟι μάχες συνεχίζονται και τις επόμενες μέρες. Οι νεκροί φθάνουν τους 400 κι από τις δύο πλευρές και καταγράφονται ασύλληπτες σκηνές βαρβαρότητας. Μόνο στις 16 Ιουλίου προσγειώνονται στο ελληνικό δύο αεροπλάνα της «Ολυμπιακής» με νεκρούς και τραυματίες. Στο νοσοκομείο της Λευκωσίας άνδρες του «εφεδρικού» αφήνονται αβοήθητοι επειδή πολέμησαν για τον Μακάριο. Στο στρατόπεδο του «εφεδρικού» πάλι εκτελέστηκαν δύο Ελλαδίτες κομάντος που πιάστηκαν αιχμάλωτοι, ενώ στη Λεμεσό εκτελέστηκε ο Ταγματάρχης Κωνσταντίνος Ζερβός. Στην Αμμόχωστο δυνάμεις πιστές στον Μακάριο έλουσαν με οξύ τον Δημήτρη Παπαδόπουλο, μέλος της ΕΟΚΑ και τον έκαψαν ζωντανό!

Με την επικράτηση των πραξικοπηματιών και την ορκωμοσία του Νίκου Σαμψών ως προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας αποφυλακίζονται τα μέλη της ΕΟΚΑ Β’ που είχαν συλληφθεί και φυλακίζονται οι αστυνομικοί! Περισσότεροι από 1.200…

Κανείς ποτέ δεν θα μάθει πόσοι ήταν οι νεκροί. Για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας πολλοί από τους νεκρούς «χρεώθηκαν» στη Τουρκική εισβολή που ακολούθησε.

ΠΗΓΗ: Pasatempowordpress.com