1968: Το έπος της ΑΕΚ σε μια ταινία-σταθμό

Η μυθοπλασία αγκαλιά με την πραγματικότητα, η σκηνοθετική φαντασία του Τάσου Μπουλμέτη, το πάθος και το μεράκι του Μάκη Αγγελόπουλου, έφεραν στις κινηματογραφικές αίθουσες, μία ταινία που όμοια της σπάνια έχει υποδεχθεί το Ελληνικό σινεμά.

Η μυθοπλασία αγκαλιά με την πραγματικότητα, η σκηνοθετική φαντασία του Τάσου Μπουλμέτη, το πάθος και το μεράκι του Μάκη Αγγελόπουλου, έφεραν στις κινηματογραφικές αίθουσες, μία ταινία που όμοια της σπάνια έχει υποδεχθεί το Ελληνικό σινεμά.
Είναι αλήθεια ότι ο γεννημένος το 1957 σκηνοθέτης μας είχε προειδεάσει για την λατρεία του για την γενέτειρα πόλη την Κωνσταντινούπολη με την «Πολίτικη Κουζίνα» το 2003 και εμμέσως στον «Νοτιά» το 2016 με την επιλογή του 12χρονου τότε Φοίβου Ταραμπίκου με ένα βασικό κριτήριο, την κοινή τους αγάπη για την ΑΕΚ!
Στις 25 του μήνα όταν θα βγεί στις αίθουσες το «1968» από την Feelgood Entertainment οι φίλοι της Ένωσης και όχι μόνο θα μαγευτούν αλλά και θα ενθουσιαστούν με το ότι θα δουν όπως μαγεύτηκαν και όσοι βρέθηκαν την Δευτέρα 15/1 στην avant premiere και έμειναν ακούνητοι στις θέσεις τους ακόμη και την ώρα του σεισμού!
Το «1968» ήταν μία ιδέα του προέδρου της ΚΑΕ ΑΕΚ Μάκη Αγγελόπουλου που ανέλαβε και την χρηματοδότηση της ταινίας, η παραγωγή της οποίας έχει ξεπεράσει το 1.000.000 ευρώ.

Ακούγοντας αφηγήσεις των ίδιων των πρωταγωνιστών ο κ.Αγγελόπουλος βρήκε στο πρόσωπο του Τάσου Μπουλμέτη τον ιδανικό να μετουσιώσει σε πράξη το όραμα του για να γιορταστεί με ένα προτότυπο τρόπο τα 50 χρόνια από την μπασκετική εποποιία της αγαπημένης του ΑΕΚ να στεφθεί Κυπελλούχος Ευρώπης στις 4 Απριλίου του 1968 μπροστά σε 65.000 κόσμο στο Καλλιμάρμαρο.

Το συναίσθημα περισσεύει το δίχως άλλο. Συγκλονιστικές στιγμές με κορυφαία το δίχως άλλο την σκηνή που η κόρη του αδικοχαμένου Γιώργου Μόσχου, με ένα τρανζιστοράκι βρίσκεται στον τάφο του πατέρα της την ώρα του αγώνα και «ακούν μαζί» την ανεπανάληπτη περιγραφή του Βασίλη Γεωργίου.

Σε μορφή ντοκιμαντέρ ο Μπουλμέτης δίνει τον λόγο στους μεγάλους πρωταγωνιστές της βραδιάς και σε συγγενικά τους πρόσωπα. Ο Γιώργος Τρόντζος, ο Χρήστος Ζούπας, ο Λάκης Τσάβας, ο Στέλιος Βασιλειάδης, ο κόουτς Νίκος Μήλας και τα άλλα παιδιά δίνουν το παρών με τις διηγήσεις τους. Ακόμη και ο Πέτρος Πετράκης που λίγες μέρες μετά την αφήγηση του, έφυγε από την ζωή.
Παντού πλανάται ο φυσιογνωμία του μεγάλου αρχηγού Γιώργου Αμερικάνου. Στα πλάνα, στην περιγραφή του Γεωργίου, στη συνείδηση όλων. Υπάρχει και ένα απολαυστικό εύρημα με το στημένο κόλπο της… νεκροφόρας που καλύτερα είναι να το δείτε παρά να το διαβάσετε.

Η επιλογή του καστ είχε δύο κατευθύνσεις. Οι νεαροί ταλαντούχοι ηθοποιοί που υποδύονται τους παίκτες της ΑΕΚ σε κάποιες χαρακτηριστικές στιγμές της πορείας και όχι μόνο και από την  μία πλευρά και από την άλλη η ομάδα των  καταξιωμένων Ιεροκλή Μιχαηλίδη, Αντώνη Καφετζόουλου, Στέλιου Μάϊνα, Γιάννη Βούρου, Αντώνη Αντωνίου, Ορφέα Αυγουστίδη, Ταξιάρχη Χάνου και αρκετών ακόμη με κυρίαρχο στοιχείο την αγάπη τους για την ΑΕΚ.
Σε ρόλο-έκπληξη και ο Γιώργος Μητσικώστας.

Όπως αποκάλυψε ο κ,Αγγελόπουλος το Πανεπιστήμιο του Χάρβαντ θέλει να βραβεύσει την ταινία κυρίως για την υλοποίηση της ιδέας με τον τρόπο που αυτή έγινε.
Άλλωστε ο Τάσος Μπουλμέτης μας μεταφέρει με ένα μοναδικό τρόπο σε μια χρονιά, τόσο ταραγμένη όσο ήταν το 1968. Τόσα πολλά σημαδιακά γεγονότα. Την ίδια μέρα μέρα μάλιστα που γράφτηκε το έπος της ΑΕΚ, στις Η.Π.Α γινόταν η δολοφονία του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ στο Μέμφις και η εκτόξευση της αποστολής του Απόλλωνα 6 από την ΝΑΣΑ.

Μία χρονιά όπου δέσποζε ο Μάης του 1968 στην Γαλλία, η δολοφονία του Ρόμπερτ Κένεντι, η απόπειρα δολοφονίας του Γεωργίου Παπαδόπουλου από τον Αλέκο Παναγούλη στην Βάρκιζα και η Άνοιξη της Πράγας το κίνημα που καταπνίγηκε στο αίμα από την Σοβιετική εισβολή.
Ένα ακόμη σπουδαίο εύρημα του Μπουλμέτη είναι ότι παράλληλα με την διεξαγωγή του τελικού βλέπουμε ένα αστικό λεωφορείο να εκτελεί μία διαδρομή ρουτίνας με τον εισπράκτορα μέσω μικροφώνου να ειδοποιεί τους επιβάτες για τις επερχόμενες στάσεις. Μας μεταφέρει το κλίμα μιας άλλης εποχής, πενήντα χρόνια πίσω ζωντανεύοντας μια ιστορική αθλητική στιγμή που απογείωσε το άθλημα του μπάσκετ, δεκαεννέα χρόνια πριν το 1987. Οι βάσεις εκείνου του ανεπανάληπτου θριάμβου της εθνικής μας ομάδας είχαν μπεί εκείνη την μαγική βραδιά της 4^ης Απριλίου του 1968.

Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ

«Είναι υπέροχο να ακούγεται η φωνή μου ύστερα από 50 χρόνια σε ένα κινηματογραφικό έργο υψηλής αισθητικής, μεγάλου πολιτιστικού και κοινωνικού ενδιαφέροντος». Η φωνή του Βασίλη Γεωργίου έχει το ίδιο «χρώμα» και συγκίνηση όταν αναφέρεται στην ταινιά «1968» και της ιστορικής περιγραφής του στον τελικό του Κυπέλλου Κυπέλλουχων ΑΕΚ-Σλάβια μπροστά σε 65.000 φιλάθλους στο Καλλιμάρμαρο Στάδιο.

Η Ένωση με τη νίκη της στον τελικό με σκορ 89-82 έγινε η πρώτη ελληνική ομάδα που κατέκτησε ευρωπαϊκό τίτλο όχι μόνο στον χώρο του μπάσκετ, αλλά σε ολόκληρο τον ομαδικό αθλητισμό. Πενήντα χρόνια μετά εκείνη η επιτυχία, που… άνοιξε νέους δρόμους στον ελληνικό αθλητισμό και συνδέθηκε με το αυθόρμητο ξέσπασμα των Ελλήνων φιλάθλων, που πέρα από τις σωματειακές προτιμήσεις τους πανηγύρισαν μαζί το κατόρθωμα της ΑΕΚ, έγινε ταινιά, ύστερα από πρωτοβουλία του πρόεδρου της Ένωσης Μάκη Αγγελόπουλου, με την σκηνοθεσία του Τάσου Μπουλμέτη, που έχει χαρίσει μοναδικές κινηματογραφικές επιτυχίες («Πολίτικη Κουζίνα», «Νοτιάς») στο πρόσφατο παρελθόν, και σε μουσική της Ευανθίας Ρεμπούτσικα.

Η βάση της αφήγησης της ταινίας είναι η ραδιοφωνική περιγραφή του δημοσιογράφου Βασίλη Γεωργίου, ο οποίος μετέφερε σε όλα τα ελληνικά σπίτια και κοινωνικούς χώρους την έκρηξη συναισθημάτων και χαράς, που σημειώθηκε στο Παναθηναϊκό Στάδιο την Πέμπτη 4 Απριλίου 1968.
«Ειλικρινά η ταινία είναι συναρπαστική και είναι πραγματικά εκπληκτική η σύνδεση της δικής μου περιγραφής με την εξέλιξη της πλοκής της, στην οποία παίζουν θαυμάσιοι ηθοποιοί (σ.σ. Καφετζόπουλος, Μιχαηλίδης, Μητσικώστας, Βούρος κ.α.). Η ταινία δεν αναφέρεται μόνο στην επιτυχία της ΑΕΚ, αλλά, επίσης, στην προσφυγιά, άλλωστε η Ένωση ιδρύθηκε από πρόσφυγες, στον πολιτισμό και στα μεγάλα κοινωνικά γεγονότα εκείνης της χρονιάς».

«Είναι μια ταινία που απευθύνεται σε όλους τους Έλληνες και όχι μόνο σε εκείνους της ΑΕΚ», συνεχίζει η «Βέμπο του ελληνικού μπάσκετ», όπως έχουν χαρακτηρίσει τον Βασίλη Γεωργίου. «Στο Παναθηναϊκό Στάδιο εκείνη την βραδιά, άλλωστε, δεν υπήρχαν μόνο φίλοι της ΑΕΚ, αλλά και Παναθηναϊκοί και Ολυμπιακοί. Όλοι οι Έλληνες πανηγύρισαν εκείνη τη νίκη και το Κύπελλο. Εκατό χιλιάδες κόσμος ήταν στο Στάδιο. Παγκόσμιο ρεκόρ στην ιστορία του μπάσκετ. Ο Δημήτρης Ψαθάς έγραψε τότε στα «Νέα» για την περιγραφή μου και σημείωσε πως εάν οι Έλληνες είναι ενωμένοι μπορούν να κατακτήσουν το Έβερεστ σε ελάχιστο χρόνο».

«Η δική μου «προίκα», μιας και δεν είχα κανένα άλλο όφελος, είναι πως από εκείνη την μετάδοση με έμαθε όλη η τότε Ελλάδα και χάρις στην ταινία θα με μάθουν και οι νεότερες γενιές φιλάθλων», σχολιάζει ο Βασίλης Γεωργίου και τονίζει: «Το δικό μου μήνυμα και της ταινίας θεωρώ είναι: Ναι στον αθλητισμό. Όχι στην βία».