Κροατία: Ο θρύλος του 1998, ο θρίαμβος του 2018

Ο κάθε ένας έχει διαφορετική άποψη αλλά όλοι συμφωνούν ότι οι δύο ομάδες με διαφορά μιας 20ετίας έκαναν υπερήφανους όλους τους Κροάτες

Μέσα στους ξέφρενους πανηγυρισμούς στο Ζάγκρεμπ, στο Σπλιτ και στις άλλες πόλεις της Κροατίας, ήταν απολύτως φυσιολογικό να αρχίσουν οι συγκρίσεις της τωρινής ομάδας με την αλησμόνητη του 1998. Ειδικά οι μεγαλύτεροι σε ηλικία Κροάτες που πρόλαβαν να απολαύσουν έχουν πολλά περισσότερα να πουν από ότι οι νεότερες γενιές που ζουν μόνο την τωρινή ομάδα. Είναι αλήθεια ότι σε αυτές τις περιπτώσεις η αντικειμενικότητα πάει περίπατο. Ο κάθε ένας έχει διαφορετική άποψη αλλά όλοι συμφωνούν ότι οι δύο ομάδες με διαφορά μιας 20ετίας τους έκαναν υπερήφανους την χώρα τους.

Η ομάδα του 1998 είναι ένας πραγματικός θρύλος ακόμη και για τους νεότερους. Ακόμη και αν κατακτήσει το Μουντιάλ η τωρινή, η παρέα του Σούκερ, του Μπόμπαν, του Ασάνοβιτς και των άλλων παιδιών δεν θα λησμονηθεί ποτέ.
Ήταν μία ομάδα βγαλμένη από τις στάχτες του εμφυλίου. Πολλοί δε από τους παίκτες της είχαν προλάβει να φορέσουν να φορέσουν και την «πλάβι» φανέλα της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας έως το 1991.

Αν θελήσουμε να δούμε τα κοινά τους χαρακτηριστικά θα διαπιστώσουμε παίκτες με ισχυρή προσωπικότητα, υψηλής ποιότητας μεσοεπιθετικούς, αμυντικές αδυναμίες και το ίδιον της φυλής, την επιπολαιότητα.
Μία πολύ σημαντική διαφορά που μαρτυρά πάνως την πρόοδο του Κροατικού ποδοσφαίρου είναι το ότι στη 23άδα του εφετινού ρόστερ υπάρχυν μόλις δύο «γηγενείς». Ο γκολκίπερ Ντομινίκ Λιβάκοβιτς της Ντιναμό Ζάγκρεμπ (δεν έπαιξε λεπτό και έχει μόλις μία συμμετοχή στην εθνική) και ο μέσος Φιλίπ Μπράνταριτς (τέσσερα λεπτά παρουσίας στο ματς με την Ισλανδία και τέσσερις στο σύνολο). Αντίθετα στην 22άδα του 1998 οι 10 ανήκαν σε Κροατικές ομάδες!

Ταξίδι-αστραπή του Ασάνοβιτς

Η ομάδα του 1998 αγαπήθηκε πολύ από τους Έλληνες και ειδικά από τους φίλους του Παναθηναϊκού. Από τους 22 οι πέντε (Ασάνοβιτς, Σέριτς, Μάριτς, Γιάρνι, Βλάοβιτς) φόρεσαν τα μετέπειτα χρόνια την «πράσινη φανέλα με τον Ασάνοβιτς μάλιστα να κάνει ταξίδι-αστραπή στην Αθήνα, ανάμεσα στον προημιτελικό με την Γερμανία και τον ημιτελικό με την Γαλλία για να υπογράψει το διετές συμβόλαιο του με τους «πράσινους».

Στον ΠΑΟΚ είχε δουλέψει έστω και αν είχε κριθεί «ανίκανος» ο πρωτοεργάτης εκείνης της ομάδας, ο Μίροσλαβ Μπλάζεβιτς ο αποκαλούμενος «προπονητής των προπονητών στην Κροατία» και πολύ αργότερα ο Ιγκόρ Τούντορ που ήταν μόλις 20 χρόνων το 1998.
Λέγαμε πριν για προσωπικότητες με την προ 20ετίας ομάδα να είχε ένα σωρό. Τον Ασάνοβιτς τον αποκαλούσαν «προφέσορα» λόγω της έφεσης του στο διάβασμα και στις φιλοσοφικές αναζητήσεις, ο Σούκερ είναι σήμερα πρόεδρος της Κροατικής ομοσπονδίας, ο δε Μπόμπαν από το 2016 εργάζεται στον τομέα ανάπτυξης του αθλήματος της ΦΙΦΑ ενώ είναι μέλος της ομάδας διοργανωτικής εργασίας για το εφετινό Μουντιάλ.

Φυσικά και στην τωρινή ομάδα δεν λείπουν οι παίκτες με ισχυρή προσωπικότητα και μπορεί να τις βρεί κανείς στα πρόσωπα των Μόντριτς (άξιος διάδοχος-ηγέτης του Σούκερ), Πέρισιτς, Ράκιτς και αρκετών ακόμη.
Δύο ακόμη κοινά που συνδέουν τις δύο ομάδες. Η ομάδα του 1998 έπεσε πάνω στην διοργανώτρια Γαλλία και αν βρέθηκε μπροστά στο σκορ υπετάγει με 2-1 ενώ και αυτή του 2018 συνάντησε τους διοργανωτές και τους απέκλεισε έστω και στα πέναλτι.
Υπάρχουν ακόμη δύο τεράστιες νίκες. Η ομάδα του 1998 στο «Ζερλάν» της Λιόν στα προημιτελικά είχε συντρίψει 3-0 την Γερμανία του Μπέρτι Φογκτς με σκόρερ τους Γιάρνι, Βλάοβιτς και Σούκερ και η εφετινή με το ίδιο σκορ στη φάση των ομίλων την Αργεντινή ξεκικώντας την αρχή του τέλους την παρέα του Μέσι (Ρέμπιτς, Μόντριτς, Σούκερ) στο Νίζνι.

Το βέβαιο είναι ότι η ομάδα του 2018 έφθασε εκεί που είχε φθάσει και του 1998. Η ομάδα του Μπλάζεβιτς είχε χάσει στον ημιτελικό από την Γαλλία στο Παρίσι με 2-1 από δύο γκολ του Λιλιάμ Τιράμ που είχαν ακυρώσει το γκολ του Σούκερ με το οποίο είχε προηγηθεί η «Hrvatska».

Η τωρινή ομάδα του γεννημένου στη Βοσνία από γονείς Κροάτες Ζλάτκο Ντάλιτς (πήρε μόλις το 1991 την Κροατική υπηκοότητα σε ηλικία 25 χρόνων), θέλει να κάνει το βήμα παραπάνω και να φθάσει στον τελικό ή στην χειρότερη να περιοριστεί στην τρίτη θέση όπως είχε κάνει η ομάδα του 1998 που είχε επικρατήσει 2-1 των Ολλανδών με γκολ των Προσινέτσκι και Σούκερ με τον τελευταίο να αναδεικνύεται πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης με έξι γκολ.