Η (ειρηνική) μάχη του Βερολίνου (video)

Για πρώτη φορά στην ιστορία της Μπουντεσλίγκα και 30 χρόνια μετά την πτώση του τοίχους, η Ουνιόν υποδέχεται στο…Ανατολικό Βερολίνο, την Χέρτα

Ήταν 9 Νοεμβρίου του 1989 όταν η ανθρωπότητα συγκλονιζόταν από την πτώση του τοίχους του Βερολίνου που επί της ουσίας έβαζε τέλος στην περίοδο του ψυχρού πολέμου. Από τις 13 Αυγούστου του 1961 όταν η κομμουνιστική κυβέρνηση της Ανατολικής Γερμανίας άρχιζε την ανέγερση για το «τοίχος του αίσχους» είχαν περάσει 29 χρόνια, τρείς δεκαετίες στη διάρκεια των οποίων 84 άτομα είχαν χάσει την ζωή τους προσπαθώντας να δραπετεύσουν από την «Ανατολή» προς την «Δύση».

Τρείς δεκαετίες μετά την πτώση η σημερινή 10η αγωνιστική της Μπουντεσλίγκα προσφέρει μια άλλη ιστορική στιγμή καθώς στην πρώτη φορά στην ιστορία της τοπ κατηγορίας όπου για πρώτη φορά  υπάρχει τοπικό ντέρμπι του Βερολίνου. Η Ουνιόν που ιδρύθηκε το 1966 μέσα στη κορύφωση του ψυχρού πολέμου στην πρώτη της παρουσία θα υποδεχθεί την συντοπίτισα της Χέρτα στο «Αν ντερ Άλτεν Φερστερέϊ» σε ένα ματς που θα μείνει στην ιστορία.

Δεν είναι πάντως η πρώτη φορά που η Χέρτα διασχύζει το Βερολίνο για να βρεθεί στην Ανατολική πλευρά της πόλης. Είχε συμβεί άλλες δύο φορές αλλά για το πρωτάθλημα της δεύτερης κατηγορίας. Στις 17 Σεπτεμβρίου του 2010 ήταν η πρώτη φορά (ισοπαλία 1-1) και στις 3 Σεπτεμβρίου του 2012 (νίκη της Χέρτα με 2-1).
Μία ξεχωριστή ημέρα ειδικά για τους πιστούς φίλους της Ουνιόν που λατρεύουν τον σύλλογο φθάνοντας να μετέχουν σε πληρωμένες αιμοδοσίες προσφέροντας τα χρήματα στον σύλλογο. Στη Γερμανία άλλωστε δεν υπάρχει εθελοντική αιμοδοσία και όσοι το κάνουν, πληρώνονται για αυτό.

Από τον περασμένο Μάιο όπου εξασφαλίστηκε η άνοδος όλοι στην Ουνιόν ζούσαν για το σημερινό ματς. Η Ουνιόν ανήκει πραγματικά στον λαό της και δεν είναι τίποτα χωρίς την ύπαρξη του. Το γήπεδο της κτισμένο με τρείς εξέδρες στην συνοικία Κόπενιγκ έχει χωρητικότητα 22.000 θέσεων. Το 2008 είχε χάσει την άδεια να φιλοξενεί αγώνες καθώς οι εξέδρες δεν παρείχαν ασφάλεια. Τότε προσφέρθηκαν 2500 οπαδοί να δουλέψουν 140.000 ώρες εθελοντικά για να κτίσουν ξανά το στάδιο επαναφέροντας με ασφάλεια την στατικότητα.
Μόλις τελείωσαν τα έργα έγινε φιλικό με την Χέρτα με τους οπαδούς του συνέβαλαν στο κτίσιμο από τα θεμέλια σχεδόν να φορούν τα κόκκινα κράνη στην διάρκεια των εργασιών. Οι περισσότεροι από τους θεατές δεν μπόρεσαν να συγκρατήσουν τα δάκρυα τους και όπως ειπώθηκε χαρακτηριστικά τότε «δεν έμεινε κανένα μάτι χωρίς δάκρυα».

Ο σύλλογος όλα αυτά τα χρόνια έφθασε πολλές φορές πολύ κοντά στην πτώχευση αλλά πάντα οι φίλοι της ομάδας εύρισκαν τρόπους να τον σώζουν οργανώνοντας ακόμη και «πληρωμένες…εθελοντικές αιμοδοσίες» μέσα στο γήπεδο! Ο τίτλος της καμπάνιας αυτής σε ελεύθερη μετάφραση ήταν «Ματώστε για την Ουνιόν».
Μία άλλη παράδοση που έχουν τα τελευταία χρόνια είναι να βρίσκονται όλοι μαζί στο γήπεδο για να ανταλλάξουν ευχές και δώρα από την μπουτίκ κάθε Χριστούγεννα!
Άλλος ένας τρόπος για να μπαίνουν χρήματα στα ταμεία.

Μαζεύονται στη σέντρα του γηπέδου και αφού ανταλλάξουν δώρα και ευχές τραγουδούν όλοι μαζί υπό το φως των προβολέων, Χριστουγεννιάτικα τραδούδια.
Παράδοση είναι να μην παίζονται στο ημίχρονο, τραγούδια και διαφημίσεις. «Δεν έχουμε ανάγκη να μας βοηθούν να διασκεδάζουμε. Το κάνουμε με την ομάδα μας» λένε.
Οι νέοι της τότε εποχής με τα μακριά μαλλιά και τα γένια αισθανόμενοι «επαναστάτες» εύρισκαν καταφύγιο στους αγώνες της Ουνιόν ξέροντας ότι θα τους δοθεί η ευκαιρία να εκφράσουν με τον άλφα ή βήτα τρόπο την αντίθεση τους για το καθεστώς.
Η νέα γενιά με τον τρόπο της συνεχίζει στον δρόμο που χάραξαν οι «καταπιεσμένοι νεολαίοι» των δεκαετιών του ’70 και του ’80.
Στη πρεμιέρα της εφετινής Μπουντεσλίγκα όπου η ομάδα τους έχασε με 4-0 από την Λειψία στο «Αν ντερ Άλτεν Φερστερέϊ», υπήρχαν 500 πόστερ ασθενούντων φίλων της ομάδας και με τον τρόπο αυτό ζητούσαν οι υπόλοιποι οπαδοί την οικονομική και όχι μόνο συμπαράσταση τους. Είχαν μάλιστα προσκαλέσει τους συγγενείς τους να είναι ανάμεσα τους.

 

ΣΥΝΘΗΜΑ: «Να πέσει το τοίχος»

Στα δύσκολα χρόνια οι οπαδοί της που ήταν οι πιο ένθερμοι υποστηρικτές της πτώσης του τοίχους είχαν εφεύρει ένα πανέξυπνο σύνθημα που είχε περάσει απαρατήρητο από τις αρχές ως προς την πραγματικότητα ύπαρξης του.
«Το τοίχος πρέπει να πέσει…» φώναζαν κάθε φορά που η ομάδα τους κέρδιζε φάουλ και η αντίπαλος έστηνε αμυντικό τοίχος για την εκτέλεση τους. Όταν τους ρωτούσαν τι εννοούν από τις αρχές ασφαλείας, έλεγαν με απλοϊκότητα: «Να περάσει η μπάλα το τοίχος και να μπεί γκολ!».
* Ο πρόεδρος παρκάρει το αυτοκίνητο του ανάμεσα σε εκείνα των οπαδών και ώσπου να μπεί στο γήπεδο ανταλλάσει μαζί τους σκέψεις και ιδέες για την πρόοδο της Ουνιόν.